احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز

حال اگر فرآیند احراز هویت یا KYC را پشت سر گذاشته باشید، آدرس کیف‌ پول به اطلاعات هویتی شما متصل خواهد بود. در نتیجه صرافی می‌تواند میزان دارایی‌ها، تراکنش‌ها و به طور کلی فعالیت‌های معاملاتی شما در حوزه ارز دیجیتال را رصد کند. این موضوع را می‌توان یکی از معایب احراز هویت دانست. شاید افراد زیادی احساس کنند این موضوع یک مشکل نیست اما حامیان حفظ حریم خصوصی و آزادی معاملاتی چنین عقیده‌ای ندارند.

آشنایی با مفهوم KYC یا احراز هویت

همانند سایر موسسات مالی، بسیار از صرافی‌های ارزهای دیجیتال هم در سراسر جهان، KYC یا احراز هویت را اجباری می‌کنند تا کاربران دسترسی همیشگی به خدمات خود را داشته باشند. چرا احراز هویت ضروری است؟ چه سودی برای معامله گران ارزهای دیجیتال دارد و چه تفاوتی با مقررات ضد پولشویی دارد؟ آیا ماهیت احراز هویت، تمرکززدایی در ارزهای دیجیتال را به صورت عمومی از بین میبرد؟ در این مقاله به این سوالات و دیگر موارد از این دست خواهیم پرداخت.

KYC یا احراز هویت چیست؟

لازم است بدانید که KYC (Know your client/costumer) مخفف عبارت “مشتری خود را بشناس” و یکی از مهمترین اصطلاحات ارز دیجیتال بوده که معمولاً مربوط به مؤسسات مالی است. تأیید هویت به اطلاعاتی مانند کارت شناسایی معتبر، صورتحساب‌های آب و برق حاوی آدرس منزل، پاسپورت و غیره نیاز دارد تا بتواند هویتتان را احراز کند. مدارک شناسایی مورد نیاز، از موسسه‌ای به موسسه دیگر و حتی منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت است. مشتریان معمولاً ملزم به ارائه اسناد احراز هویت در هنگام افتتاح حساب یا در مواقعی که قصد دارند در اطلاعات کاربری خود تغییری ایجاد کنند، هستند.

به عنوان مثال، اگر کاربران چند ماه پس از ایجاد حساب کاربری، نام خود را به طور رسمی تغییر دهند، باید اطلاعات شخصی را هم به روز کنند. اگر فرآیند احراز هویت را کامل نکنید، ممکن است نتوانید به همه ویژگی‌های یک صرافی ارز دیجیتال دسترسی داشته باشید. به عنوان مثال، بایننس به مشتریان اجازه می‌دهد تا بدون ارسال اطلاعات حساب ایجاد کنند، از عملکردهای پایه‌ای استفاده کنند و تراکنش‌های محدودی را انجام دهند. اما برای دستیابی به تمام امکانات، دسترسی کامل، افزایش سپرده‌ها و برداشت در مقدار بالاتر، مشتریان باید فرآیند احراز هویت خود را تکمیل کنند.

فرایند عمومی احراز هویت چگونه است؟

بسته به ماهیت کسب و کار، فرآیندهای احراز هویت ممکن است تا حدودی متفاوت باشد، اما به طور کلی، همه‌ انواع آن هدف مشابهی را دنبال می کنند. احراز هویت شامل ویژگی‌های کلی مثل جمع آوری داده‌ها و تأیید آن‌ها است؛ همچنین مستلزم بررسی دقیق مشتری و نظارت مستمر بر آن است. تأیید هویت معمولاً به سه بخش دسته بندی می‌شود:

این اولین و ساده‌ترین فرآیند احراز هویت است که به سادگی شامل جمع آوری و تأیید داده‌های مشتری می‌شود. برای بانک‌ها، این مرحله معمولاً در هنگام ثبت نام انجام می‌شود. برای صرافی‌های ارز دیجیتال و سایر موسسات مالیِ با سختگیری کمتر، پس از ثبت نام اتفاق می‌‌افتد.

پس از تأیید هویت، یک شرکت ممکن است تصمیم بگیرد با انجام بررسی پیشینه‌ی مشتری، بررسی‌ها راعمیق‌تر کند. اگر مشتری در گذشته به دلیل کلاهبرداری مالی علامت‌گذاری شده باشد یا تحت بررسی باشد، پس از بررسی پیشینه، علامت‌دار می شود.

نظارت مستمر تضمین می‌کند که اطلاعات احراز هویت (KYC) به روز بوده و به سیستم اجازه می‌دهد تا به طور مداوم تراکنش‌هایی که ممکن است مشکوک به نظر برسند را بررسی کند. برای یک صرافی ارزهای دیجیتال، چندین تراکنش بزرگ از کشوری که در لیست نظارت تروریستی ایالات متحده است ممکن است علامت‌گذاری شود. بسته به نتیجه‌ بررسی، صرافی ممکن است حساب مشتری را به حالت تعلیق درآورد و موضوع را به نهادهای نظارتی و مجری قانون گزارش کند.

چرا احراز هویت برای اکثر معاملات رمزارزی اجباری است؟

مقررات KYC یا مشتری خود را بشناسید، برای بسیاری صرافی‌های خارجی ارزهای دیجیتال اجباری است. زیرا تضمین می‌کند که خدمات آن‌ها با قوانین و مقررات نظارتی مطابقت دارد؛ هدف احراز هویت محدود کردن فعالیت‌های غیرقانونی و برجسته کردن رفتارهای مشکوک در اسرع وقت است. صرافی‌های ارزهای دیجیتال ایرانی و خارجی از این داده‌ها برای ردیابی تراکنش‌ها استفاده می‌کنند تا از ایمن بودن آنها اطمینان حاصل کنند.

بدون تأیید و احراز هویت، یک صرافی ارز دیجیتال ممکن است زمانی که کاربر از ارتکاب جرم فرار می‌کند مسئول شناخته شود چون در انجام بررسی، درست عمل نکرده است. پس صرافی‌های بزرگ ترجیح می‌دهند که مطابق با قوانین مبارزه با پولشویی (AML) عمل کنند، با این حال، احراز هویت و قوانین مبارزه با پولشویی با اینکه گاهی اوقات با یکدیگر مرتبط هستند اما به طور کلی به یک موضوع اشاره نمی‌کنند.

رابطه بین احراز هویت و مبارزه با پولشویی

داشتن اطلاعات شخصی مشتری شما تنها بخشی از یک مفهوم گسترده‌تر است که اصطلاحاً مبارزه با پولشویی (AML) نامیده می‌شود. AML شامل طیف گسترده‌ای از فرآیندهای نظارتی است که برای مهار پولشویی طراحی شده اند. سایر فرآیندهای AML شامل فیلتر کردن نرم افزار، مدیریت سوابق و جرم انگاری است. احراز هویت احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز صرفاً یکی از فرآیندهای AML است که شامل تأیید هویت و بررسی‌های لازم است.

احراز هویت، AML و همه فرآیندهای دیگری که توسط قانون‌گذاران اعمال می‌شوند، مخفی کردن فعالیت‌های غیرقانونی را برای مجرمان سازمان‌یافته و تروریست‌ها دشوارتر می‌کنند. آنها قادر نخواهند بود وجوهی را که از راه‌های غیرقانونی به دست آمده است، مشروع جلوه دهند. در حالی که این یک مزیت محسوب می‌شود، برخی از فعالین بازار کریپتوکارنسی در مورد اینکه آیا صرافی‌ها باید احراز هویت را اجباری کنند یا خیر، اختلاف نظر دارند. مهم این است که احراز هویت و AML مخالف مفهوم تمرکز زدایی هستند.

چگونه احراز هویت بر تمرکز زدایی و ناشناس بودن تأثیر می گذارد؟

یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک چین، تمرکززدایی است. این بدان معناست که هیچ مرجع واحدی کنترل نهایی سیستم را در دست ندارد. به جای یک پایگاه داده واحد، تراکنش های روی این بلاک چین ها بر روی رایانه‌های متعدد در سراسر جهان از طریق نود (گره) های همتا به همتا ذخیره می‌شوند. بنابراین الزامات احراز هویت با دادن قدرت به یک مرجع، صرافی‌های ارزهای دیجیتال را شبیه به موسسات مالی سنتی می کند.

برای کاربرانی که نگران ناشناس ماندن از طریق بلاک چین غیرمتمرکز هستند، از دست دادن این ناشناس بودن اتفاق خوشایندی نیست. به خصوص زمانی که جزئیات هویت خود را به صرافی‌های ارزهای دیجیتال ارسال می‌کنند. در حالی که صرافی‌های ارزهای دیجیتال قول می‌دهند با احتیاط با اطلاعات خصوصی کاربران رفتار کنند، اما بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند ناشناس باقی بمانند و نمی‌خواهند هویتشان را حتی با این شرایط هم به اشتراک بگذارند. این ترس ها بی اساس نیستند زیرا بسیاری از صرافی ها هنوز سیستم های ایمنی قوی برای احراز هویت مشتری‌هایشان ندارند.

گزارش‌هایی مبنی بر دسترسی هکرها به اطلاعات خصوصی کاربران ارزهای دیجیتال با استفاده از حفره‌های موجود در نرم‌افزار صرافی‌ها وجود دارد. صرافی بایننس یکی از معدود صرافی‌هایی است که دارای سیستم ایمن و اختصاصی برای جمع آوری و مدیریت داده های احراز هویت است.

مسئولیت و تعهدات بایننس در قبال احراز هویت

با توجه به توزیع حجم سرمایه در صرافی‌ها، بایننس بزرگترین صرافی ارز دیجیتال در جهان است. به این ترتیب، این صرافی بر احراز هویت تاکید بسیاری دارد. احراز هویت نه تنها از خود صرافی محافظت می‌کند، بلکه یک لایه امنیتی اضافی برای حساب هر کاربر نیز فراهم می‌کند و در عین حال به آن‌ها اجازه می‌دهد تا از استفاده نامحدود خدمات بایننس لذت ببرند.

مزایای تایید در بایننس: از سطوح احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز ارتقا یافته لذت ببرید

یکی از مزایای اصلی احراز هویت در بایننس این است که کاربران با ارتقاء سطح از کارمزد کمتر و محدودیت‌های برداشت بالاتر لذت می‌برند. در حالی که کاربران تایید نشده تنها می‌توانند روزانه حداکثر ۰.۰۶ بیت کوین برداشت کنند، افرادی که دارای حساب‌های تایید شده هستند می‌توانند روزانه حداکثر ۱۰۰ بیت کوین برداشت کنند.

به خاطر داشته باشید که فرآیند احراز هویت در احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز درجه اول برای کاربرانی که گزینه‌های تراکنش کارت اعتباری و نقدی را انتخاب می‌کنند بوجود آمده است. کسانی که می‌خواهند به طور منظم تراکنش‌های قابل توجهی انجام دهند، از تکمیل احراز هویت خود در بایننس نیز سود خواهند برد. افرادی که تایید هویت خود را کامل نمی‌کنند ممکن است در برداشت وجه از حساب بایننس خود با مشکلاتی مواجه شوند. بنابراین، بایننس همه کاربران را تشویق می‌کند که فرآیند احراز هویت را در اسرع وقت تکمیل کنند.

نحوه تکمیل KYC یا تأیید هویت در Binance

فرآیند تأیید هویت در بایننس ساده است. مراحل زیر به شما نشان می دهد که چگونه حساب بایننس خود را تأیید کنید.

اگر کاربر جدیدی هستید، باید یک حساب کاربری ایجاد کنید. اگر حساب کاربری دارید، به سادگی با اطلاعات حساب خود وارد شوید.

پس از ورود به سیستم، نماد [User Center] ( به تصویر مراجعه کنید) را در گوشه سمت راست بالای صفحه خود انتخاب کنید. سپس روی [Identification] کلیک کنید تا به مرحله بعدی بروید.

برای شروع فرآیند تأیید، روی [Get Verified] کلیک کنید. توجه داشته باشید که مدارک احراز هویت مورد نیاز، بسته به ملیت شما متفاوت است. بنابراین، پس از انتخاب ملیت خود، مدارک شناسایی مورد نیاز خود را آپلود کنید که ممکن است شامل کارت شناسایی صادر شده توسط دولت، نام قانونی، آدرس منزل، شناسه عکس، کد پستی و یا سایر جزئیات مورد نیاز باشد.

با دقت تمام جزئیات ارسالی را بررسی کنید تا مطمئن شوید که تأیید شما پذیرفته شده است. فرآیند را کامل کنید و از معاملات خود لذت ببرید؛ از طرف دیگر، می‌توانید پس از تکمیل تأیید اولیه، روش تأیید پیشرفته را انتخاب کنید. بایننس دارای سه سطح تأیید است: تأیید شده، تأیید شده پلاس و تأیید سازمانی. لطفاً برای نمونه اطلاعات شخصی مورد نیاز و ویژگی‌های حساب، به جدول زیر مراجعه کنید. توجه داشته باشید که اطلاعات زیر برای هر کشور متفاوت است.

ارسال تمام مشخصات خود برای تأیید نباید بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد. پس از آن، باید منتظر پردازش این فرآیند از طریق سرور بمانید؛ برای اطلاعات دقیق در مورد نحوه تکمیل تأیید هویت در بایننس، پیشنهاد می‌کنیم مقاله مربوط به این موضوع را در وبسایت ارزتودی مطالعه کنید. در نظر داشته باشید که امکان احراز هویت در هیچ صرافی خارجی برای ایرانیان وجود ندارد.

کلام آخر

احراز هویت (KYC) یک فرآیند حیاتی برای بسیاری از سازمان‌های مختلف حوزه ارزهای دیجیتال است که به دنبال سازگاری با الزامات و استانداردهای AML هستند. این مقررات مالی به ایجاد محیطی امن و عاری از جرم برای رونق کسب و کارها کمک می‌کند. ممکن است از کاملاً ناشناس نبودن در طول انجام معاملات ارزهای دیجیتال خود لذت نبرید، اما بایننس و سایر صرافی‌های بزرگ سعی می‌کنند به خاطر محافظت از کاربران خود، فرآیند احراز هویت را به درستی پیش ببرند. مطمئن باشید که همه داده‌های کاربران، از جمله اطلاعات شخصی مربوط به احراز هویت، هم احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز درزمان ذخیره‌سازی و هم در زمان معاملات، رمزگذاری می‌شوند.

سوالات متداول

کلمه KYC به چه معناست؟

کلمه KYC مخفف شده عبارت Know your client/costumer است و “مشتری خود را بشناس” معنی می‌شود.

احراز هویت به چه اطلاعاتی برای تایید هویت نیاز دارد؟

تأیید هویت به اطلاعاتی مانند کارت شناسایی معتبر، صورتحساب‌های آب و برق حاوی آدرس منزل، پاسپورت و غیره نیاز دارد تا بتواند هویتتان را احراز کند.

فرایند احراز هویت چگونه است؟

برنامه شناسایی مشتری، بررسی دقیق مشتری، نظارت مستمر

نکته : توجه داشته باشید این مقاله صرفا با هدف راهنمایی و آشنایی نوشته شده و آکادمی ارز دیجیتال ارزتودی مسئولیتی در مقابل تصمیمات افراد یا عواقب مالی آن ندارد.

معایب و مزایای احراز هویت (KYC) در دنیای رمزارزها چیست؟

در ماه‌های گذشته بحث احراز هویت و چالش‌های مربوط به آن بسیار داغ شده است. گرچه صرافی‌ها همیشه روی مزایای احراز هویت تأکید می‌کنند اما کاربران علاقه‌ای به ارائه اطلاعات به بسترهای معاملاتی ندارند. گاهی این چالش‌ها منجر به بلوکه شدن سرمایه و قطع دسترسی کاربر به دارایی‌ها می‌شود. بررسی مزایا و معایب احراز هویت در دنیای رمزارزها بسیار پیچیده و زمان‌بر خواهد بود. در ادامه به طور مختصر به تعریف احراز هویت (KYC) و ویژگی‌های آن خواهیم پرداخت و راهکارهای مدیریت دارایی بدون نیاز به احراز هویت را معرفی می‌کنیم.

احراز هویت چیست؟

اگر اهل خرید و فروش بیت کوین در صرافی‌های رمزارزی هستید، احتمالاً با اصطلاح KYC آشنایی دارید. در زمان خرید بیت کوین باید اطلاعات هویتی خود را در اختیار بسترهای معاملاتی و صرافی‌ها قرار دهید. صرافی‌ها قوانین مختلفی پیرامون دریافت اطلاعات از کاربران دارند اما روزبه‌روز این قوانین سخت‌گیرانه‌تر می‌شود.

با ارائه اطلاعات هویتی، فرآیند KYC یا Know your Customer را با موفقت پشت سر گذاشته‌اید. حال اگر بیت کوین بخرید در حقیقت شما مالک ثروتی به نام Bitcoin KYC یا بیت کوین احراز هویت شده هستید. بدین ترتیب هویت شما به آدرس‌های کیف‌ پول و دارایی‌های رمزنگاری‌شده پیوند خواهد خورد.

آیا استفاده از بیت کوین احراز هویت شده خطرناک است؟

اگر اولویت بالایی برای حفظ حریم خصوصی و آزادی اطلاعات قائل هستید، پاسخ «بله» خواهد بود. بیت کوین احراز هویت شده شامل داده‌هایی است که می‌تواند برای ردیابی تراکنش‌ها و شناسایی هویت شما استفاده شود. بسیاری بر این باورند که فرآیند KYC برخلاف اصول و قوانینی است که بیت کوین بر پایه آن به وجود آمد. طرفداران افراطی بیت کوین چنین سیستمی را مخالف ماهیت این رمزارز می‌دانند و دائماً به نقد مزایای احراز هویت می‌پردازند.

معایب و مزایای احراز هویت

داده‌های هر تراکنش ساده‌ای که در زنجیره بیت کوین از آدرسی به آدرس دیگر انجام می‌شود، در بلاکچین عمومی این رمزارز ثبت می‌شود. اگر تا امروز از این قابلیت بلاکچین اطلاعی نداشته‌اید می‌توانید با مراجعه به وب‌سایت mempool.space و وارد کردن یک آدرس کیف‌ پول، تاریخچه تراکنش‌ها را مشاهده کنید.

حال اگر فرآیند احراز هویت یا KYC را پشت سر گذاشته باشید، آدرس کیف‌ پول به اطلاعات هویتی شما متصل خواهد بود. در نتیجه صرافی می‌تواند میزان دارایی‌ها، تراکنش‌ها و به طور کلی فعالیت‌های معاملاتی شما در حوزه ارز دیجیتال را رصد کند. این موضوع را می‌توان یکی از معایب احراز هویت دانست. شاید افراد زیادی احساس کنند این موضوع یک مشکل نیست اما حامیان حفظ حریم خصوصی و آزادی معاملاتی چنین عقیده‌ای ندارند.

از مزایای احراز هویت می‌توان به سادگی انجام تراکنش و معامله با سازمانی مشخص اشاره کرد. تازه‌واردها و آماتورهای کریپتو آگاهی دقیقی از این فرآیند و چالش‌های مربوط به احراز هویت (KYC) ندارند. برخی از این افراد علاقه‌ای به پیچیدگی‌های رمزنگاری ندارند و بنابراین با احراز هویت مشکلی نخواهند داشت.

چگونه سرمایه خود را بین بسترهای مختلف توزیع کنیم؟

برخی از بسترها اطلاعات هویتی از کاربر دریافت نمی‌کنند. به همین دلیل امکان رصد دارایی و شناسایی هویت در این پلتفرم‌ها وجود ندارد. عده زیادی معتقدند باید سرمایه رمزارزی بین پلتفرم‌های مجهز به سیستم‌های احراز هویت و بسترهایی با درجه بالای آزادی مبادلاتی توزیع شود.

بررسی مزایا و معایب احراز هویت در دنیای رمزارزها به شما کمک می‌کند برنامه مشخصی برای نگهداری از دارایی انتخاب کنید. با این حال، هیچ فرمول مشخصی برای توزیع سرمایه وجود ندارد. نیازهای معاملاتی، استراتژی‌های سرمایه‌گذاری و دیدگاه شما نسبت احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز به سیستم‌های احراز هویت و حریم خصوصی، عامل تعیین‌کننده برای توزیع دارایی خواهد بود. طراحی یک برنامه توزیع سرمایه به نیازها و استفاده روزمره شما از بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال بستگی دارد. به طور کلی بهتر است از جابه‌جایی زیاد و ارسال بیت کوین‌های احراز هویت شده به سایر بسترها خودداری کنید. همچنین برای خرید بیت کوین بدون احراز هویت بهتر است ابتدا دارایی‌های احراز هویت شده را به فروش برسانید و از تبدیل مستقیم خودداری کنید.

افرادی که اهمیت بالایی برای رمزنگاری قائل هستند و فعالیت زیادی در دنیای فناوری و رمزارزها دارند، معمولاً ترجیح می‌دهند از دارایی‌های احراز هویت نشده برای سرمایه‌گذاری استفاده کنند. این افراد تمایلی ندارند اطلاعات مالی خود را در اختیار نهادهای دولتی و سازمان‌های نظارتی قرار دهند. گرچه اکثر این اشخاص هم بخش کمی از سرمایه خود را در صرافی‌ها و پلتفرم‌های دارای فرآیند احراز هویت ذخیره می‌کنند اما بخش زیادی از دارایی آنها در پلتفرم‌های بدون سیستم KYC نگهداری می‌شود.

اکثر مخالفان سیستم Know your Customer می‌توانند بیت کوین را از صرافی‌ها به راحتی خریداری کنند اما ترجیح می‌دهند حریم خصوصی آنها حفظ شود. همچنین این سرمایه‌گذاران اشراف خوبی بر بسترهای معاملاتی، خطرهای موجود در دنیای کریپتو و مزایا و معایب احراز هویت دارند.

از چه ابزاری می‌توان برای دور زدن سیستم‌های KYC استفاده کرد؟

ابزاری که برای حفظ حریم خصوصی می‌توان از آن استفاده کرد، RaspiBlitz است. این ابزار یک نود بیت کوین و لایتنینگ است که به راحتی توسط Raspberry Pi ساخته می‌شود. یکی از معروف‌ترین سرویس‌های این مجموعه، JoinMarket است که از CoinJoin استفاده می‌کند. همچنین می‌توان از Electrum (یکی دیگر از سرویس‌های مجموعه Raspiblitz) استفاده کرد و یک کیف پول جدید را با تعداد زیادی آدرس رمزنگاری توسعه داد.

به کمک CoinJoin می‌توان دارایی‌ها را بدون هیچ رد و نشانی به آدرس‌های مختلف ارسال کرد. این سرویس باعث کاهش سلسله مراتب تاریخچه تراکنش‌های UTXO می‌شود. بسیاری از شرکت‌های تحلیل زنجیره‌ای برای ردیابی تراکنش‌های بیت کوین از همین منبع اطلاعاتی استفاده می‌کنند.

با استفاده از دو ابزار ذکرشده می‌توان کیف‌پول‌های جدید ایجاد کرد و در صورت نیاز آنها را از بین برد. همچنین در این کیف‌پول‌ها ارسال بیت کوین به صورت آزادانه انجام خواهد شد.

با گذشت چند سال از پیدایش بیت کوین، هنوز راه‌حل مشخصی برای خرید و انتقال این ارز دیجیتال به صورت کاملاً محرمانه و با رعایت بالاترین سطح حریم خصوصی وجود ندارد. در حقیقت معمای دستیابی به آزادی کامل و رعایت حریم خصوصی هنوز حل احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز نشده است و اختلاف نظرهای زیادی در مورد مزایا و معایب احراز هویت در دنیای رمزارزها وجود دارد.

هر کاربر کریپتو باید کار با ابزارهایی همچون JoinMarket را فرا بگیرد و از معایب احراز هویت درک صحیحی داشته باشد. هیچ کس نمی‌تواند مشخص کند چه مقدار از دارایی‌ها باید به صورت احراز هویت شده و چه میزان به صورت محرمانه نگهداری شود؛ تنها خود سرمایه‌گذار می‌تواند بهترین برنامه را برای محافظت از دارایی خود طراحی کند.

سخن پایانی

راه‌های زیادی برای خرید بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال وجود دارد که اکثر این راه‌ها به صرافی‌ها ختم می‌شود. برای خرید ارز دیجیتال در صرافی باید اطلاعات شخصی و مالی خود را وارد کنید و فرآیند KYC یا احراز هویت را پشت سر بگذارید.

گرچه نمی‌توان منکر مزایای احراز هویت شد اما باید به این نکته توجه داشت که ارائه اطلاعات، خلاف روح و ماهیت بیت کوین و ارزهای دیجیتال است. به همین دلیل افراد زیادی از ابزارهایی مثل RaspiBlitz برای فرار از سیستم‌های احراز هویت و حفظ حریم خصوصی استفاده می‌کنند. شناخت چنین ابزارهایی به ما در مدیریت بهتر دارایی‌ها کمک خواهد کرد.

احراز هویت یا KYC صرافی ارز دیجیتال چیست؟

احراز هویت یا KYC کاربران، پیش‌نیاز دسترسی به خدمات بسیاری از احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز موسسات مالی از جمله صرافی‌های رمزارزی شده است. اما چرا احراز هویت کاربران ضرورت دارد؟ آیا خرید رمزارز بدون احراز هویت ممکن است؟ آیا الزام کاربران به احراز هویت در تقابل با ذات ضدسانسور و غیرمتمرکز ارزهای دیجیتال نیست؟ ارتباط احراز هویت با پولشویی چیست؟ در ادامه قصد داریم بیشتر مفهوم KYC و کاربرد آن در حوزه رمزارزها را به شما معرفی کنیم تا در نهایت بتوانید به تمامی این پرسش‌ها پاسخ دهید

آشنایی با مفهوم KYC یا احراز هویت

احراز هویت کاربران یا KYC (که مخفف عبارات Know Your Client یا مشتری‌ات را بشناس است) یک رویه استاندارد در صنعت خدمات مالی و سرمایه‌گذاری است که در بازار رمزارزها هم دیده می‌شود. بنابراین استاندارد، تمامی کارگزاران بازارهای مالی بایداز اطلاعات کافی از میزان ریسک‌پذیری، سواد اقتصادی و موقعیت مالی مشتریان خود داشته باشند. هدف از این کار هم محافظت از کارگزاران و سرمایه‌گذاران در برابر نوسانات بازار و ضررهای احتمالی است.

به این ترتیب، بخاطر آشنایی بیشتر کارگزار با شرایط شخصی سرمایه‌گذار انتخاب‌های مناسب‌تری برای او انجام داده و هر دو از این وضعیت سود می‌برند. احراز هویت کاربران توسط SEC برای تمامی ارائه‌دهندگان خدمات سرمایه‌گذاری اجباری شده است. البته در سال‌های اخیر و جدی شدن بحث مبارزه با پول‌شویی یا AML، شاهد افزایش دامنه کاربرد این قانون به سایر اشکال خدمات مالی از جمله صرافی‌ها هم هستیم. در این بین بازار رمزارزها به‌دلیل نبود قانون مشخص هنوز از این قاعده مستثنی است. با این وجود، بسیاری از صرافی‌های رمزارزی داخلی و خارجی ارائه بخش یا تمامی خدمات خود را منوط به احراز هویت کاربران کرده‌اند.

دلیل احراز هویت در صرافی‌های رمزارزی

همان‌طور که می‌دانید یکی از ویژگی‌های اصلی فناوری رمز ارزها، غیرمتمرکز یا Decentralized بودن ساختار آن و محرمانگی تراکنش‌های انجام شده روی بلاک‌چین است. هرچند، این ویژگی‌ها باعث دشواری مبارزه با فعالیت‌های غیرقانونی مالی و بخصوص پول‌شویی در این فضا شده است. درواقع، خصوصیات ذکر شده برای رمزارزها باعث شده خلافکاران به این دارایی‌های دیجیتال به‌عنوان مناسب‌ترین ابزار برای انجام پول‌شویی و نقل و انتقال غیرقانونی پول نگاه کنند. به همین دلیل هم شاهد تلاش قانون‌گذاران کشورهای مختلف برای اجباری کردن این استاندارد در بازار رمزارزها هستیم.

در این بین باید به این نکته هم توجه داشته باشید که صرافی‌های رمزارزی به دو دسته کلی رمزارز-به-رمزارز یا رمزارز-به-ارزهای فیات تقسیم می‌شوند. صرافی‌هایی مانند UniSwap که تنها اقدام به مبادله رمزارزها با یکدیگر می‌کنند و امکان تبدیل آنها به پول نقد در آنها وجود ندارد، کمتر تحت فشار بکارگیری قوانین KYC برای تراکنش‌های مشتریان خود هستند. در مقابل صرافی‌هایی مانند بایننس یا تتر بازار که به کاربران خود امکان می‌دهند دارایی‌های رمزارزی خود را به پول رسمی کشورها تبدیل کنند، به دلیل الزامات قانونی ناشی از ارتباط مستقیم با سیستم بانکی کشورهای محل فعالیت، مجبور به پیاده‌سازی KYC برای مشتریان خود هستند. البته برای مثال بایننس و برخی صرافی‌های دیگر به کاربران خود اجازه می‌دهند بدون احراز هویت تا سقف روزانه 2 بیت‌کوین خرید و فروش کنند. هرچند تعداد این صرافی‌ها بخصوص پس از وقایع اخیر بازار رمزارزها و افزایش فشارها برای قانون‌گذاری بیشتر در این حوزه رو به کاهش است.

به‌علاوه وجود شرط KYC به صرافی‌ها امکان می‌دهد فعالیت‌های مشکوک را سریع‌تر شناسایی کرده و در زمان مناسب با آنها مقابله کنند. در نهایت باید به مسئولیت‌های قانونی صرافی‌ها در قبال فعالیت‌های مجرمانه مشتریان و لزوم آنها به ارائه گزارش‌های شفاف به مراجع قانونی اشاره کنیم. برای مثال با توجه به چارچوب‌های تعیین شده توسط پلیس فتا در ایران، در صورت عدم احراز هویت کاربران تبعات قانونی فعالیت‌های آنها با صرافی‌ها خواهد بود. در نتیجه در بیشتر صرافی‌های رمزارزی داخلی و خارجی فعالیت بدون احراز هویت برای مشتریان غیرممکن بوده یا با محدودیت‌های جدی مواجه است.

معمولا تنها راه رفع این محدودیت‌ها و دستیابی به توانمندی‌های کامل این صرافی‌ها، نهایی کردن روند KYC و تایید هویت کاربران است. در نتیجه می‌توان با قطعیت گفت خرید رمزارز بدون احراز هویت در اکثر موارد با محدودیت‌های جدی (در حجم سرمایه‌گذاری، سقف خرید و فروش و برداشت از حساب) مواجه بوده یا کلا امکان‌پذیر نیست. هرچند، برای تبادل توکن‌های رمزارزی، که پیش از این خریداری کرده و در والت خود نگه‌داری می‌کنید، با سایر توکن‌ها نیازی به احراز هویت نیست.

احراز هویت معمولا چطور انجام می‌شود؟

صرافی‌های مختلف از روش‌های متفاوتی برای احراز هویت کاربران خود استفاده می‌کنند که بیشتر به کشور محل فعالیت و الزامات قانونی آنها بستگی دارد. با این حال، فرآیند احراز هویت به‌طور کلی از سه بخش کلی تشکیل شده که در ادامه بیشتر درباره آنها توضیح می‌دهیم:

1. ثبت اطلاعات مشتری: در این مرحله مشتری اطلاعات هویتی خود را در اختیار نهاد مالی موردنظر قرار می‌دهد تا روند احراز هویت شروع شود. در بانک‌ها و نهادهای مالی سنتی معمولا این قدم پیش از افتتاح حساب انجام می‌شود. اما صرافی‌ها و برخی از موسسات اعتباری این مرحله را پس از ثبت‌نام اولیه کاربران انجام می‌دهند.
2. تایید درستی اطلاعات مشتری: در این مرحله اطلاعات دریافتی از کاربر با استفاده از سرویس‌های دولتی و پایگاه‌های داده تجاری تطبیق یافته و صحت آنها مورد تایید قرار می‌گیرد. هرچند، معمولا این فرآیند در نهایت باید توسط اپراتورهای انسانی مورد تایید و بازبینی نهایی قرار گیرد و به‌همین دلیل فرآیند احراز هویت یا KYC در اکثر صرافی‌ها نیازمند گذشت چند روز کاری است.
3. پایش و به‌روزرسانی پیوسته: پایش عملکرد مشتریان و به‌روزرسانی پیوسته اطلاعات هویتی کاربران به صرافی‌ها اجازه می‌دهد فعالیت‌های مشکوک را سریع‌تر و بهتر شناسایی کرده و بتوانند در صورت لزوم با همکاری با مراجع قانونی از حقوق سایر مشتریان خود حفاظت کنند. بخصوص که در صورت عدم احراز درست هویت مشتری و انجام فعالیت‌های غیرقانونی، تمامی مسئولیت آن برعهده صرافی رمز ارزی که بستر این فعالیت را فراهم کرده خواهد بود. در نتیجه صرافی‌های رمزارزی خارجی و داخلی ترجیح می‌دهند با عمل کردن به مقررات ضدپولشویی (AML) و تطابق با قوانین و مقررات تعیین شده از طرف مراجع قانونی کشورهای محل فعالیت خود، کسب و کار خود را از گزند آسیب‌های احتمالی دور نگاه دارند.

خرید و فروش رمزارز بدون احراز هویت

همان‌طور که گفتیم، احراز هویت در بسیاری از صرافی‌های ارز دیجیتال در دنیا اجباری نیست و در صورت تمایل می‌توانید بدون طی کردن این مرحله هم در برخی از این صرافی‌ها حساب تشکیل داده و فعالیت کنید. البته، عدم احراز هویت امکان دسترسی به بسیاری از امکانات و خدمات این صرافی‌ها را از کاربران می‌گیرد. به‌علاوه، بسیاری از صرافی‌های بین‌المللی که بدون احراز هویت به کاربران اجازه فعالیت می‌دهند تازه‌کار هستند و این به‌معنی نقدینگی کمتر و ریسک بالاتر از دست رفتن سرمایه در صورت بروز مشکل است. همچنین در این صرافی‌ها امکان خرید و فروش رمزارز با ریال وجود ندارد و برای فعالیت در این صرافی‌ها اول نیازمند خریداری استیبل‌کوین‌هایی مانند تتر با ریال هستید.

همچنین بخاطر داشته باشید که تقریبا تمامی این صرافی‌ها به‌دلیل نیاز به حضور در بازار ایالات متحده و کشورهای غربی، کاربران ایرانی را تحریم کرده و به آنها اجازه فعالیت نمی‌دهند. در نتیجه علی‌رغم امکان فعالیت بدون احراز هویت در برخی صرافی‌های بین‌المللی، احتمال از دست رفتن دارایی‌های دیجیتال شما در صورت مشخص شدن هویت یا محل سکونتتان وجود دارد. مساله‌ای که در این سال‌ها بارها برای سرمایه‌گذاران ایرانی پیش‌ آمده و مشکلات بسیاری برای آنها ایجاد کرده است.

در میان صرافی‌های داخلی هم در برخی موارد امکان فروش رمزارز بدون احراز هویت برای کاربران فراهم شده است. هرچند کماکان برای خرید رمزارز یا انتقال آن به حساب خود نیازمند تکمیل فرآیند احراز هویت خواهید بود. در نتیجه می‌توان به‌طور کلی گفت خرید و فروش آزادانه رمزارزها با استفاده از ریال، بدون درنظر گرفتن تبادل یک به یک میان کاربران با آشنایی قبلی و با قبول ریسک شخصی، ممکن نیست. بخصوص که در بسیاری از موارد این معاملات ناشناس می‌توانند مقدمه‌ای برای حملات رمزگیری یا فیشینگ محسوب شده و ممکن است در ادامه باعث خسارات و ضررهای مالی و معنوی جدی‌تر هم بشود.

آیا احراز هویت از پولشویی جلوگیری می‌کند؟

قوانین مبارزه با پولشویی یا AML مجموعه راهکارهای نظارتی هستند که برای پایش جابجایی پول بین بانک‌ها، تعیین منشاء پول ورودی به حساب‌های بانکی، بررسی سوابق و یافتن شواهد فعالیت‌های مجرمانه مالی به کار می‌روند. احراز هویت یا KYC تنها بخشی از این راهکارها است که مخفی کردن فعالیت‌های مالی مجرمانه را برای تبهکاران دشوارتر می‌کند. در نتیجه می‌توان گفت انجام احراز هویت برای مشتریان نهادهای مالی به آنها در مهار بهتر معضل پول‌شویی کمک می‌کند، اما این دو مفهوم متفاوت بوده و مترداف هم نیستند.

آیا احراز هویت ناقض ناشناس بودن تراکنش‌های رمزارزی نیست؟

یکی از جذابیت‌های اصلی رمزارزها برای کاربران، ساختار غیرمتمرکز آنها است که به دارندگان این دارایی‌های دیجیتال اجازه می‌دهد بدون نیاز به یک نهاد نظارتی مرکزی اقدام به نقل و انتقال ارزهای دیجیتال کنند. زیرا همان‌طور که در مقاله‌ای دیگر به‌تفصیل توضیح دادیم، بلاک‌چین یک دفتر کل حساب غیرمتمرکز است که در اختیار تمامی مشترکین شبکه قرار دارند. در نتیجه، الزام بسیاری از صرافی‌های رمزارزی به احراز هویت کاربران به‌دلیل متمرکز کردن ساختار بررسی و فراهم کردن دسترسی به خدمات رمزارزی ناقض هدف اصلی این دارایی‌های دیجیتال به شمار می‌رود. به همین دلیل هم بین کاربران رمزارزها درباره لزوم یا عدم لزوم اجباری شدن KYC در صرافی‌ها اختلاف نظر بسیاری وجود دارد. بخصوص که برخی کاربران معتقدند به این ترتیب ممکن است اطلاعات هویتی آنها در دست هکرها افتاده و باعث مشکلات دیگری هم بشود.

آیا خرید تتر بدون KYC ممکن است؟

همان‌طور که اشاره کردیم، در حال حاضر در برخی صرافی‌های داخلی امکان فروش دارایی‌های دیجیتال از جمله تتر بدون تکمیل فرآیند احراز هویت ممکن است. هرچند، برای خرید تتر از صرافی‌های رمزارزی باید نخست اقدام به تکمیل KYC کنید. بنابراین به‌طور کلی می‌توان گفت خرید تتر بدون احراز هویت و با استفاده از ریال از صرافی‌های رمزارزی برای کاربران ایرانی ممکن نیست.

احراز هویت یا KYC مجموعه‌ای از استانداردها و الزامات قانونی هستند که نهادها و موسسات مالی را ملزم به کسب اطلاعات بیشتر درباره سوابق و هویت مشتریان خود می‌کنند، تا بهتر بتوانند به آنها خدمات ارائه دهند. صرافی‌های رمزارزی در بیشتر کشورهای جهان ملزم به اجرای این قوانین نیستند، یا حداقل هنوز اجباری برای انجام KYC برای معاملات دارایی‌های دیجیتال وجود ندارد. هرچند، لزوم تطابق موسسات مالی با قوانین ضدپولشویی و نیز الزامات قانونی کشورهای محل فعالیت این صرافی‌ها باعث شده تقریبا تمامی آنها اقدام به اجباری کردن KYC برای دسترسی به خدمات خود کنند. در نتیجه، خرید و فروش تتر بدون احراز هویت، یا خرید و فروش هر رمزارزی بدون KYC مستلزم معاملات فردی یا تبادل رمزارزها در پلتفرم‌های غیرمتمرکز است که می‌تواند باعث سرقت اطلاعات و خسارت‌های مالی هم بشود. در نتیجه، توصیه می‌کنیم با طی مراحل سریع احراز هویت در تتربازار و رسمی کردن حساب خود، اقدام به خرید و فروش تتر مورد نیاز و تبدیل آن به ریال کرده و با خیالی راحت به دنیای رمزارزها پا بگذارید.

احراز هویت دیجیتال در لحظه
برای صرافی‌های رمز ارز

با احراز هویت یوآیدی ، می توانید میلیون ها کاربر را در لحظه احراز کنید!

معرفی محصول احراز هویت صرافی رمزارز در ۱ دقیقه

احراز هویت یا KYC صرافی‌های رمز ارز

به منظور جلوگیری از جرائم مالی مثل پولشویی و تامین مالی تروریسم، صرافی های رمزارز از سمت نهادهای قانونگذاری تحت فشار هستند. انتظار می رود که صرافی ها مانند دیگر موسسات مالی و اعتباری با پیاده سازی قوانین ضد پولشویی (AML) و شناختن مشتری (KYC)، امنیت مالی کاربران را تامین و نگرانی های دولتی و قانونگذاری را برطرف کنند.

احراز هویت دیجیتال یوآیدی با ارائه محصول بروز جهانی با هوش مصنوعی نیاز به اپراتور انسانی را به حداقل می رساند و زمان انتظار کاربران برای تایید شدن حساب کاربری را به شدت کاهش می دهد.

بدین ترتیب صرافی های رمز ارز می توانند بدون اتکا به نیروی انسانی، مقیاس پذیری خود را به سطح میلیون ها کاربر برسانند.

احراز هویت مشتری یا KYC

مانند دیگر موسسات مالی، بسیاری از صرافی های ارزهای دیجیتال در سراسر جهان تأیید KYC یا احراز هویت مشتری را برای دسترسی بدون وقفه به خدمات خود اجباری کرده اند. چرا تأیید احراز هویت ضروری است، چه نفعی برای معامله گران ارزهای دیجیتال دارد و چه تفاوتی با مقررات مبارزه با پولشویی دارد؟ آیا تأیید KYC هدف عدم تمرکز در ارزهای دیجیتال عمومی را زیر سوال می برد؟ ما در این پست به این سوالات پاسخ خواهیم داد.

KYC چیست؟

KYC مخفف "Know Your Customer" است و به احراز هویت اجباری مشتری، معمولا توسط یک موسسه مالی اشاره دارد و شامل اطلاعاتی است که می تواند برای تأیید هویت شما استفاده شود، مانند کارت شناسایی معتبر، قبوض آب و برق با آدرس خانه، شماره تأمین اجتماعی و غیره. مشتریان معمولا ملزم به ارائه اطلاعات احراز هویت در هنگام افتتاح حساب و در مواقعی که تغییری در اطلاعات ایجاد شده است، هستند. به عنوان مثال، اگر چند ماه پس از ایجاد حساب خود نام خود را به طور رسمی تغییر دهید، باید اطلاعات KYC خود را به روز کنید.

اگر فرآیند KYC را تکمیل نکنید، ممکن است نتوانید به همه ویژگی های صرافی ارزهای دیجیتال دسترسی داشته باشید. به عنوان مثال، بسیاری از صرافی ها به مشتریان امکان این را می دهند تا بدون ارسال اطلاعات KYC، حساب ایجاد کنند، از عملکردهای اساسی استفاده کنند و معاملات محدودی را انجام دهند اما به منظور دسترسی کامل و افزایش حد واریزها و محدودیت های برداشت، مشتریان باید اطلاعات احراز هویت خود را تکمیل کنند.

فرآیند عمومی احراز هویت مشتری چیست؟

بسته به ماهیت یک کسب و کار، فرآیندهای احراز هویت ممکن است متفاوت باشند اما به طور کلی، اهداف مشابهی را برآورده می کنند. KYC شامل ویژگی های اساسی مانند جمع آوری و تأیید داده ها است. همچنین شامل بررسی دقیق و نظارت مداوم مشتری می باشد. احراز هویت معمولا به سه قسمت و فرآیند تقسیم بندی می شود:

1. برنامه شناسایی مشتری (CIP)

این اولین و ساده ترین فرآیند KYC است. این مرحله فقط شامل جمع آوری و تأیید داده های مشتری است. برای بانک ها، این مرحله معمولا هنگام ثبت نام اتفاق می افتد. برای صرافی های ارزهای دیجیتال و سایر موسسات مالی با قوانین کمتر سختگیرانه، این مرحله پس از ثبت نام انجام می شود.

2. رسیدگی به مشتری (DD)

پس از تأیید هویت، یک شرکت ممکن است تصمیم بگیرد با انجام یک بررسی سابقه در مورد مشتری، پیش زمینه ی عمیق تری پیدا کند. هدف از آزمون پیش زمینه، انجام ارزیابی ریسک است. اگر مشتری در گذشته به دلیل کلاهبرداری مالی سابقه دار بوده و یا تحت نظر می باشد، در هنگام بررسی سابقه توسط شرکت، علامت گذاری می شود.

3. نظارت مستمر

نظارت مداوم به روز بودن اطلاعات KYC را تضمین می کند و به سیستم اجازه می دهد تا معاملات احتمالی مشکوک را به طور مداوم بررسی کند. برای صرافی ارزهای دیجیتال، چندین تراکنش بزرگ با کشوری که در فهرست سازمان های تروریستی ایالات متحده قرار دارد، ممکن است علامت گذاری شود و بسته به تحقیقات انجام شده، صرافی ممکن است حساب مشتری را معلق کرده و پرونده را به نهادهای نظارتی و مراجع ذیصلاح گزارش دهد.

چرا احراز هویت برای اکثر صرافی های رمزنگاری اجباری است؟

مقررات احراز هویت برای صرافی های ارزهای دیجیتال اجباری است زیرا تضمین می کند که آنها با قوانین نظارتی مطابقت دارند. در گذشته، صرافی های ارزهای دیجیتال به ندرت جزئیات احراز هویت مشتری را درخواست می کردند. با افزایش قیمت و علاقه به ارزهای دیجیتال، نگرانی در مورد جرم در زمینه پولشویی و سایر فعالیت های غیرقانونی نیز مورد بررسی قرار گرفته است.

در سال 2001، تأیید KYC معرفی شد و به نوعی قانون میهن دوستی تبدیل شد. با این حال، تا پس از حملات تروریستی 11 سپتامبر به قانون تبدیل نشد. هدف احراز هویت، مهار فعالیت های غیرقانونی و برجسته کردن رفتارهای مشکوک در اسرع وقت بود. صرافی ارزهای رمزنگاری شده از این داده ها برای ردیابی الگوهای معاملات استفاده می کند تا اطمینان حاصل شود که پولشویی و بودجه تروریسم وجود ندارد.

بدون تأیید KYC، صرافی ارزهای دیجیتال ممکن است زمانی که کاربر آنها مرتکب جرم می شود، به دلیل عدم انجام اقدامات لازم، مسئول باشد. بنابراین، صرافی های بزرگ ترجیح می دهند همچنان مطابق قانون مبارزه با پولشویی (AML) عمل کنند. با این حال، KYC و AML یک مفهوم را منتقل نمی کنند.

تفاوت KYC و AML در چیست؟

باید بدانید که الزامات احراز هویت مشتری تنها یک بخش از اصطلاح گسترده تری است که معمولا به آن قوانین ضد پولشویی (AML) می گویند. AML شامل طیف گسترده ای از فرآیندهای نظارتی است که برای جلوگیری از پولشویی طراحی شده است. سایر فرآیندهای ضد پولشویی شامل فیلترینگ نرم افزار، مدیریت پرونده و جرم نگاری است. KYC فقط یک مرحله از فرآیند AML است که شامل تأیید هویت و افزایش دقت لازم است.

KYC ، AML و سایر فرآیندهای اعمال شده توسط نهادهای نظارتی، پنهان کردن فعالیت های غیرقانونی را برای جنایتکاران سازمان یافته و تروریست ها دشوارتر می کند. آنها قادر نخواهند بود وجوهی را که از راههای غیرقانونی به دست آمده مشروع جلوه دهند. در حالی که این یک مزیت است، برخی از اعضای جامعه ارزهای دیجیتال در مورد اینکه آیا صرافی ها باید احراز هویت مشتری را اجباری کنند، اختلاف نظر دارند. بحث این است که مقررات KYC و AML بر خلاف مفهوم تمرکززدایی است.

احراز هویت چگونه بر تمرکززدایی و ناشناس ماندن تأثیر می گذارد؟

یکی از جذاب ترین ویژگی های ارزهای دیجیتال و فناوری بلاک چین عدم تمرکز است. این بدان معناست که هیچ مقام واحدی کنترل نهایی سیستم را ندارد. به جای یک پایگاه داده واحد، معاملات روی بلاک چین در رایانه های متعدد در سراسر جهان از طریق گره های همتا به همتا ذخیره می شود. بنابراین الزامات KYC با دادن قدرت به یک مقام متمرکز، صرافی های رمزارزها را شبیه به موسسات مالی سنتی می کند.

برای کاربرانی که به دلیل عدم تمرکز بلاک چین به این فناوری روی آورده اند، از دست رفتن ناشناس بودن هزینه بالایی است، مخصوصا وقتی اطلاعات KYC خود را به صرافی های متمرکز ارزهای دیجیتال ارسال می کنند. در حالی که صرافی های ارزهای دیجیتال قول می دهند با اطلاعات خصوصی کاربران با احتیاط رفتار کنند، بسیاری از افرادی که ترجیح می دهند ناشناس بمانند، نمی خواهند این ریسک را قبول کنند.

این ترس ها بی اساس نیستند زیرا بسیاری از صرافی ها هنوز سیستم های قوی احراز هویت برای محافظت از اطلاعات کاربران ندارند. گزارش هایی مبنی بر دسترسی هکرها به اطلاعات KYC کاربران ارزهای رمزنگاری شده با استفاده از خلأهای موجود در نرم افزار صرافی ها گزارش شده است. تعداد کمی از صرافی ها از سیستمی امن و اختصاصی برای جمع آوری و مدیریت داده های احراز هویت برخوردار هستند.

مسئولیت و تعهدات صرافی بایننس در قبال احراز هویت مشتری

بایننس بزرگترین صرافی رمزارزها بر اساس ارزش بازار در جهان است. به این ترتیب، این صرافی باید از اطلاعات حساب کاربران بیش از سایر صرافی ها محافظت کند. KYC نه تنها از صرافی محافظت می کند، بلکه یک لایه امنیتی اضافی برای حساب هر کاربر فراهم می کند در حالی که به آنها اجازه می دهد از خدمات بایننس بدون محدودیت استفاده کنند.

روش احراز هویت مشتری در صرافی بایننس

صرافی بایننس اخیرا احراز هویت را برای تمامی کاربران خود اجباری کرده است و برای استفاده از خدمات این صرافی تنها دو سطح کاربری Verified و Verified plus موجود است که هر دو سطح، شامل احراز هویت هستند. توجه داشته باشید که با هویت ایرانی نمی توانید در صرافی بایننس احراز هویت انجام دهید اما اگر پاسپورت کشور دیگری را دارا می باشید، در این بخش روش احراز هویت مشتری در این صرافی را به شما آموزش خواهیم داد.

1. به حساب بایننس خود وصل شوید و [User Center] - [Identification] را مطابق شکل انتخاب نمایید.

برای کاربران جدید، شما می توانید مستقیما گزینه ی [Get verified] را در صفحه اول انتخاب کنید:

2. در اینجا می توانید [Verified] ، [Verified Plus] و [Enterprise Verification] و محدودیت های مربوط به واریز و برداشت آنها را مشاهده کنید. محدودیت ها برای کشورهای مختلف متفاوت است. با کلیک روی دکمه کنار [Residential Country/Region] می توانید کشور خود را تغییر دهید.

3. سپس [Start Now] را برای وریفای کردن حساب خود انتخاب کنید.

4. کشور محل سکونت خود را انتخاب کنید. لطفا اطمینان حاصل کنید که کشور محل اقامت شما با مدارک شناسایی شما مطابقت دارد.

سپس لیستی از الزامات تأیید برای کشور/منطقه خاص خود را مشاهده خواهید کرد. روی [ادامه] کلیک کنید.

5. اطلاعات شخصی خود را وارد کرده و روی [ادامه] کلیک کنید.

لطفاً مطمئن شوید که کلیه اطلاعات وارد شده با مدارک شناسایی شما مطابقت داشته باشد. پس از تأیید نمی توانید آن را تغییر دهید.

6. در مرحله بعد، شما باید تصاویر مدارک شناسایی خود را بارگذاری کنید. لطفا نوع مدرک و کشوری را که مدارک شما صادر شده است، انتخاب کنید. اکثر کاربران می توانند با گذرنامه، کارت شناسایی یا گواهینامه رانندگی تأیید کنند. لطفا به گزینه های مربوطه ارائه شده برای کشور خود مراجعه کنید.

7. دستورالعمل ها را برای بارگذاری عکس های سند خود دنبال کنید. عکس های شما باید به طور واضح سند هویت کامل را نشان دهند.

به عنوان مثال، اگر از کارت شناسایی استفاده می کنید، باید از قسمت جلویی و پشتی کارت شناسایی خود عکس بگیرید.

8. پس از بارگذاری عکس های سند، سیستم از شما عکس سلفی می خواهد. برای بارگذاری یک عکس موجود از رایانه خود، روی [بارگذاری فایل] کلیک کنید.

9. پس از آن، سیستم از شما می خواهد تا تأیید چهره را کامل کنید. برای تکمیل تأیید چهره در رایانه خود، روی [ادامه] کلیک کنید. لطفاً از کلاه، عینک و فیلتر استفاده نکنید و از روشنایی کافی اطمینان حاصل کنید.

10. پس از اتمام مراحل، لطفا صبورانه منتظر بمانید. بایننس داده های شما را به موقع بررسی می کند. پس از تأیید درخواست شما، یک اعلان ایمیل برای شما ارسال می شود.

• لطفاً اطلاعات اولیه خود را وارد کرده و در عرض 15 دقیقه تأیید عکس را کامل کنید. در طول فرآیند مرورگر خود را رفرش نکنید.

• ممکن است سعی کنید تا 10 بار در روز فرآیند تأیید هویت را تکمیل کنید. اگر درخواست شما 10 بار در 24 ساعت رد شده است، لطفاً 24 ساعت صبر کنید تا دوباره امتحان کنید.

سخن پایانی

احراز هویت مشتری بخش مهمی از قوانین ضد پولشویی در بخش مالی از جمله بخش ارزهای دیجیتال است. این مقررات مالی به ایجاد محیطی امن و بدون جنایت برای پیشرفت مشاغل کمک می کند. ممکن است در جریان معاملات رمزارزها از ناشناس بودن کامل لذت نبرید اما بایننس و سایر صرافی های اصلی به منظور حفاظت از کاربران خود سعی می کنند مطابق KYC عمل نمایند.