چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی

هر دو روی رفتار انسان‌ها شرط‌بندی می‌کنند و انسان‌ها مخلوقاتی انعکاسی و تقلیدی هستند که اغلب روندهای اجتماعی و فیزیکی را به یک شکل تکرار می‌کنند. با در نظر گرفتن این موضوع، هیچ دلیل فلسفی برای جدا کردن سرمایه‌گذاری و معامله‌گری وجود ندارد. با این حال، برای یک سرمایه‌گذار، فعالیت اقتصادی شرکت اهمیت بالایی دارد.

بهترین شرکت سرمایه گذاری بورس ایران کدام است؟

شرکت سرمایه گذاری بر اساس بند ۲۱ ماده اول قانون بازار بورس و اوراق بهادار جزو نهاد های مالی و سرمایه گذاری است که کار اصلی این نوع موسسسه ها، سرمایه گذاری کردن در بورس، سهام و صندوق ها یا سرمایه گذاری در بازار اوراق بهادار می باشد، در این صندوق های مختلف سهام داران حق رای دارند. هدف از ایجاد آن ها سرمایه گذاری در سهام بدون کنترل از جانب شرکت ها، در چارچوب قوانین است. دو نوع شرکت سرمایه گذاری شکل گرفته است. که شامل شرکت سرمایه گذاری سهامی خاص و عام می باشد.

انواع زیادی شرکت سرمایه گذاری زیر مجموعه ی این دو نوع شرکت هستند. که شامل شرکت سرمایه گذاری بورسی، شرکت سرمایه گذاری بورس ایران، مرکزی، امید، استان تهران، شرکت سرمایه گذاری صبا تامین، شرکت سرمایه گذاری آریانا، سلیم، شرکت سرمایه گذاری وایزلینک، شرکت سرمایه گذاری داداشی، آمیتیس داداشی می باشد.

• همچنین پیشنهاد می کنیم مقاله بهترین سرمایه گذاری با پول کم را مطالعه کنید.

شرکت سرمایه گذاری بورسی چه نوعی از شرکت سرمایه گذاری است؟

شرکت سرمایه گذاری بورسی، شرکتی است که به معمله گران در بورس می پردازد، این شرکت قانونی بوده است. افرادی که سرمایه دارند به راحتی می تواند به این شرکت مراجعه کند. و اقدام به سرمایه گذاری کند. شرکت سرمایه گذاری بورسی در زمان شروع کار اطلاعات سرمایه گذاری را شفاف سازی می کند. و سرعت بالایی در نقد شوندگی سرمایه دارد و این کار را به آسانی انجام می دهد. سرمایه گذار با سرمایه گذاری در شرکت سرمایه گذاری بورسی می تواند سود بیشتری کسب کند و از قانونی بودن این شرکت اطمینان داشته باشد و می تواند در هر زمانی از نرخ بازار مطلع شود.

هدف اشخاص از سرمایه گذاری، کسب سرمایه و سود حاصل از سرمایه گذاری است بدون آنکه ضرری ببیند چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی بنابراین وی می تواند در شرکت سرمایه گذاری بورسی با خیال آسوده سرمایه گذاری کند چرا که شرکت های سرمایه گذاری بورسی، شرکت هایی هستند که سهام خود را در بورس عرض می کنند.

سودی که از معاملات خود به دست می آورند را در بین سهام داران خود تقسیم خواهند کرد که این سهم از سود سالانه به آن ها داده می شود، از طرفی اگر شخصی در شرکت سرمایه گذاری بورسی، سرمایه گذاری کند اگر پس از مدتی به پول احتیاج داشت می تواند به راحتی سرمایه خود را به پول تبدیل کند و خیالش از این بابت راحت باشد. چرا که فعالیت این موسسه ها امنیت دارد و جزو نهاد های قانونی است. اطلاعات مربوط به بورس و سرمایه گذاری را به صورت شفاف در اختیار مشتریان خود قرار می دهد.

شرکت سرمایه گذاری بورس ایران چه نوعی از شرکت های سرمایه گذاری می باشد؟

در موسسه بورس ایران به خرید و فروش و معامله اوراق بهادار می پردازند. که سرمایه گذاران در این شرکت سرمایه گذاری، می توانند اطلاعاتی مانند آخرین قیمت سهام در پایان روز و میزان ارزش واحد های سرمایه گذاری در بازار اوراق بهادار و شاخص های بورسی را به دست آورند. این اطلاعات به صورت لحظه ای و شفاف از طرف شرکت سرمایه گذاری بورس ایران اطلاع رسانی می شوند.

شرکت سرمایه گذاری مرکزی چه نوع شرکتی در بازار بورس و اوراق بهادار است؟

هدف از ایجاد چنین شرکت های مرکزی، راحتی هر چه بیشتر کاربران و سرمایه گذاران در بازار بورس است. شرکت سرمایه گذاری مرکزی خدمات زیادی را برای سهام داران خود انجام می دهد، خدماتی مثل باز کردن حساب برای سرمایه گذاری و نگهداری از سرمایه و حساب سهام داران در بازار های بورس، به امانت گرفتن اوراق بهادار سرمایه گذاران، سرمایه گذاری کردن و نگهداری از اوراق وثیقه و کنترل کردن این سپرده گذاری ها و هم چنین مراحل ثبت نام و احراز هویت و نگهداری اطلاعات را نیز انجام می دهد به علاوه شرکت سرمایه گذاری مرکزی به عنوان یک واسطه عمل می کند و کار های قرض دادن و قرض گرفتن برای اشخاص را انجام می دهد.

شرکت سرمایه گذاری مرکزی خدمات ویژه ای را در خصوص بازار بورس به سرمایه گذاران خود ارائه می دهد مانند مشاوره دادن در مسائل تجاری و مالی و همچنین به سرمایه گذاران در صورت نیاز وام می دهد. اصلی ترین و خاص ترین ویژگی های شرکت سرمایه گذاری مرکزی، انتقال مالکیت سهام و اوراق و ثبت نام در سهام و شرکت و نگهداری از اطلاعات اشخاص است و انجام مراسمات و جلسات را برنامه ریزی و رهبری می کند و به عنوان سپرده گذار، اوراق و سهام کاربران را محافظت می کند.

شرکت سرمایه گذاری امید چه کار هایی انجام چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی می دهد؟

شرکت سرمایه گذاری امید جزو برترین شرکت های فعال در حوزه ی بورس و اوراق بهادار است. این شرکت تاثیر گذار در مباحث بورس ، سرمایه گذاری و داد و ستد می باشد. از جمله کار هایی که این موسسه امید انجام می دهد، سرمایه گذاری در شرکت هایی سرمایه پذیر می باشد و در جهت تامین مالی و سرمایه، به ابداع راه حل های جدید می پردازد.

همچنین از شرکت هایی که مناسب نیستند، سهام دار را خارج می کنند و اقدام به قبول کردن شرکت های تابع در بورس و اوراق بهادار می کنند و سهام دار را از شرکت های راکد و کم بازده خارج می کنند تا زیان نبیند و به شناسایی فرصت های مناسب در جهت سرمایه گذاری می پردازد و فرصت مناسب را در اختیار سهام داران قرار میدهد.

شرکت سرمایه گذاری امید بر روی پروژه های سهام داران نظارت می کند همچنین به افتتاح شرکت ها و خرید و فروش اوراق بهادار و سهام و به سرمایه گذاری در بخش خدمات و بازرگانی و… می پردازد. و از حق تقدم در اثر افزایش سرمایه یا خروج از بازار استفاده می کند و به سهام داران تسهیلات مشاوره ای و خدماتی ارائه می دهند. و به انجام داد و ستد و معامله در بازار های خارجی هم می پردازد. در اوایل شرکت سرمایه گذاری امید نوعی شرکت سرمایه گذاری خاص بود اما هم اکنون به شرکت سرمایه گذاری عام تبدیل شده است.

شرکت سرمایه گذاری صبا تامین چه نوع شرکت سرمایه گذاری است؟

شرکت سرمایه گذاری صبا تامین نوعی شرکت سرمایه گذاری عام بوده است که جزو شرکت هایی است که زیر مجموعه تامین اجتماعی است. در اوایل شرکت سرمایه گذاری صبا تامین نوعی شرکت سرمایه گذاری از نوع خاص بود. اما به مرور زمان به شرکت سرمایه گذاری عام تبدیل شد. که خدمات متنوعی را به کاربران خود ارائه می دهد. بعد ها به یک نهاد مالی تبدیل شد. شرکت سرمایه گذاری صبا تامین به مدیریت سهام سرمایه گذاران می پردازد. و از طرفی به مدیریت شرکت های تابعه خود در حوزه مالی پرداخته است.

از خصوصیات شرکت سرمایه گذاری صبا تامین ارزش دادن و پایبند بودن به قوانین و مقررات است. و به صورت کامل این قوانین را رعایت می کند و از لحاظ اقتصادی و سرمایه گذاری کامل ایمن است. در شرکت سرمایه گذاری صبا تامین فساد مالی رخ نمی دهد. همچنین در هر زمانی به سرمایه گذاران خود پاسخ می دهد و با کارکنان خوش اخلاق به متقاضیان پاسخ می دهد. به علاوه از متخصصان ماهر برای انجام فعالیت های خود استفاده می کند.

شرکت سلیم چه نوع شرکتی است؟

شرکت سرمایه گذاری سلیم یکی از شرکت های سرمایه گذاری ایرانی می باشد که نوعی شرکت سرمایه گذاری عام است. در سال ۱۳۹۳ توسط گروه صنعتی ایران خودرو خریداری شده است. که برای انجام هدف های مد نظر این گروه تقریبا ۷۳ درصد از سهام شرکت سرمایه گذاری سلیم به کارمندان شرکت صنعتی ایران خودرو داده شد.

شرکت سرمایه گذاری سلیم در سهام های بازار اوراق بهادار سرمایه گذاری می کند. همچنین به معامله واحد های سرمایه گذاری در صندوق های سرمایه گذاری شده می پردازد. از طرفی در پروژه های اقتصادی، سپرده های بانکی و دارایی های فیزیکی سرمایه گذاری می کند. و به خرید و فروش عناصر گران بها اقدام می کند.

همچنین این شرکت در روز های قبل افزایش سرمایه 100 درصدی را دستور کار خود قرار داد. این افزایش سرمایه از طریق انباشته شدن سود های شرکت می باشد. بعد از بررسی های انجام گرفته از طریق شرکت این افزایش 100 چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی درصدی می تواند خبر خوبی برای افرادی که با این موسسه کار می کند باشد.

سوالات متداول

1. فعالیت اصلی شرکت های سرمایه گذاری چیست؟

فعالیت اصلی این موسسه ها به این صورت است که بازار را بررسی می کنند. سهم های مناسب را شناسایی می کنند و همچنین زمان ورود و خرج از هر سهم را می یابند. قطعا از افراد خبره و با تجربه در این زمینه اصتفاده می کنند. این باعث می شوند مردم برای سرمایه گذاری به آن ها اعتماد کنند.

از بهترین این موسسه های فعال در چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی بازار بورس می توان به شرکت امید. موسسه ایران، سلیم و… اشاره کرد.

تأثیر بازارهای اولیه و ثانویه بر عملکرد شرکت‌ها

1 استادیار گروه مدیریت مالی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

2 کارشناسی ارشد مدیریت مالی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

3 کارشناسی ارشد مدیریت مالی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

چکیده

در این پژوهش، تأثیر بازارهای اولیه و ثانویه بر عملکرد شرکت‌های پذیرفته­شده در «بورس اوراق بهادار تهران» بعد از عرضه عمومی اولیه در یک چارچوب یکپارچه بررسی می­شود؛ چراکه هر دو بازار به نوعی با هم تعامل دارند و شرکت‌ها از هر دو بازار تأثیر می‌پذیرند. این مطالعه درصد سهام عرضه­شده توسط مالکان اولیه شرکت در عرضه عمومی اولیه را به‌عنوان متغیر بازار اولیه و حساسیت سرمایه‌گذاری به قیمت و محتوای اطلاعاتی قیمت سهام را به‌عنوان متغیرهای بازار ثانویه در نظر می‌گیرد؛ همچنین از نسبت‌های سود عملیاتی به دارایی، فروش به دارایی و سود خالص به دارایی به‌عنوان متغیرهای عملکرد استفاده می­شود. این پژوهش با استفاده از داده‌های 51 شرکت و روش رگرسیون‌های چارکی ناپارامتریک طی سال‌های 1380 تا 1397 انجام شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد چنانچه بازار اولیه بر مبنای درصد سهام عرضه­شده توسط مالکان شرکت در نظر گرفته شود، متغیر مزبور بر عملکرد شرکت‌ها اثرگذار نیست؛ از طرفی در رابطه با تأثیر بازار ثانویه بر عملکرد شرکت‌ها ملاحظه شد که حساسیت سرمایه‌گذاری به قیمت سهام ابتدا به­صورت معکوس و سپس به­صورت مستقیم بر عملکرد شرکت‌ها تأثیر می‌گذارد؛ همچنین بین محتوای اطلاعاتی قیمت سهام و متغیر عملکردی فروش رابطه‌ای معکوس وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

• بازار اولیه
• بازار ثانویه
• عملکرد شرکت
• حساسیت سرمایه‌گذاری به قیمت
• محتوای اطلاعاتی قیمت سهام

عنوان مقاله [English]

The Effects of Primary and Secondary Equity Markets on Firm Performance

نویسندگان [English]

• Mohammad Eghbalnia 1
• Babak Hajizadeh 2
• Abas Ebrahimi 3

This paper investigates the effects of primary and secondary equity markets on Tehran Stock Exchange’s firms’ performance after IPO in an integrated framework; because both markets interact closely in reality and firms are affected by both. This paper uses share sold by initial owners in IPO as proxy for primary market and investment-to-price sensitivity and stock price informativeness as proxies for secondary market. This paper also utilizes EBIT-to-Assets, Sales-to-Assets and Net income-to-Assets as proxies for firm’s performance. A non-parametric quantile regression is employed for 51 firms over the period of 2001-2019. The results show that if we consider shares sold by initial owners as primary market, this factor does not affect firm’s performance; while in the secondary market, investment-to-price sensitivity has at first negative effects thereafter affects performance positively and also there is a negative relationship between stock price informativeness and Sales-to-Assets.

چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی

سرمایه گذاری خارجی به دو شاخه ی عمده سرمایه گذاری مستقیم و سرمایه گذاری غیر مستقیم تقسیم می شود. سرمایه گذاری مستقیم به معنای دخالت مستقیم سرمایه گذار در بازار کار و سرمایه ی یک کشور خارجی، از طریق وارد کردن سرمایه یا ایجاد شرکت در آن کشور و یا مشارکت با یک شریک موجود است و سرمایه گذاری غیر مستقیم، بدون دخالت مستقیم سرمایه گذار و از طریق خرید سهام و یا مواردی از این دست، در کشور خارجی است، بدون اینکه خریدار (سرمایه گذار خارجی) در تصمیم گیری های مربوط به سرمایه موثر باشد.

امروزه این شرکتهای چند ملیتی هستند که عاملین اصلی سرمایه گذاری خارجی می باشند و در قالب شخص حقوقی حقوق خصوصی به سرمایه گذاری می پردازند.

طبق قوانین مربوط به حمایت از سرمایه گذاری در ایران، آنچه در مورد سرمایه گذاری خارجی حائز اهمیت است، بحث خارجی بودن منشاء سرمایه است که طبق این دیدگاه، تابعیت شخص سرمایه گذار حائز اهمیت نیست و حتی سرمایه گذاری از سوی یک شخص حقیقی یا حقوقی ایرانی، اما با سرمایه دارای منشاء خارجی، سرمایه گذاری خارجی محسوب می شود.

طبق قوانین ایران، سرمایه گذاری مستقیم و غیرمستقیم، توسط بخش خصوصی، در همه ی حوزه های اقتصادی و تجاری، امکان پذیر است اما در بخش دولتی، سرمایه گذاری تنها باید در چارچوب قراردادی، همچون قراردادهای مشارکت مدنی(Joint Venture)، Buy back و BOT صورت می پذیرد.

سرمایه گذاران خارجی که قصد دارند در چارچوب قوانین ایران، در ایران سرمایه گذاری نمایند، ابتداً باید درخواست سرمایه گذاری خود را در فرم مخصوصی به سازمان سرمایه گذاری و کمکهای اقتصادی و فنی ایران ارائه نموده و مجوز اخذ نمایند و سرمایه گذار باید ورود سرمایه های نقدی و غیرنقدی خود را در چارچوب همین مجوز، به سازمان اعلام و ثبت نماید تا تحت پوشش حمایت های قانونی قرار بگیرد.

سرمایه گذاری خارجی در چارچوب تشکل های حقوقی، طبق قانون تجارت ایران و هر هفت نوع شرکت تجاری قابل تأسیس است که رایج ترین و مقبول ترین تشکل حقوقی، شرکت سهامی است. در این راستا، داشتن شریک محلی برای سرمایه گذار خارجی الزامی نیست، هر چند سرمایه گذاران خارجی معمولآً به علت آشنا نبودن با شرایط کار و ضوابط اداری و حقوقی محل، تمایل به داشتن شریک محلی دارند.

در مورد میزان سرمایه گذاری و از حیث درصد مشارکت، هیچ محدودیتی برای سرمایه گذار مستقیم خارجی در ایران وجود ندارد.

هر شریک خارجی می تواند در جهت توسعه ی امور تجاری خود، با ثبت شعبه یا نمایندگی شرکت مادر، به ایجاد یک پایگاه قانونی در ایران بپردازد و برای ثبت، باید مستقیماً به اداره ی کل ثبت شرکتها و مالکیت صنعتی مراجعه نمایند اما صرف تأسیس شعبه و یا نمایندگی، سرمایه گذاری خارجی تلقی نمی گردد، بلکه سرمایه گذاری خارجی می تواند از طریق تشکیل یک شرکت ایرانی جدید مشارکت در یک شرکت ایرانی موجود و یا انعقاد قرارداد با یک بنگاه سرمایه پذیر ایرانی صورت پذیرد.

همچنین انجام صرف فعالیت های تجاری نیز سرمایه گذاری خارجی محسوب نمی شوند اما فعالیت های تجای مکمل فعالیت های تولیدی، می توانند به عنوان سرمایه گذاری خارجی به حساب آیند.

سرمایه خارجی می تواند به دو شکل نقدی و غیرنقدی، همچون ماشین آلات، قطعات، مواد اولیه، دانش فنی و… باشد.

سرمایه ی نقدی خارجی به صورت ارز باید از طریق سیستم بانکی و یا تجاری رسمی مورد تأیید بانک مرکزی به کشور وارد شود و ارز آن نیز مورد قبول بانک مرکزی باشد و الزامی به تبدیل آن به ريال نیست.

موسسه حقوقی بین المللی دادپویان حامی با بهره گیری از کارشناسان و وکلای متخصص در امور مشاوره و سرمایه گذاری داخلی و بین المللی آماده ی ارائه هر گونه خدمات حقوقی و تهیه و تنظیم انواع قرارداد سرمایه گذاری در حوزه های مختلف حقوقی می باشد جهت بهره مندی از این خدمات می توانید با موسسه تماس حاصل فرمائید.

تفاوت اصلی سرمایه‌گذاری و معامله‌گری چیست؟

اگر هر تصمیمی در زندگی را معادل یک ترید در نظر بگیریم، همه ما به نوعی یک تریدر هستیم؛ پس تفاوت بین سرمایه‌گذاری و معامله‌گری در چیست؟ در این مطلب، به این سوال پاسخ می‌دهیم که چه تفاوتی میان سرمایه‌گذاری و معامله‌گری از نظر فلسفی وجود دارد. درک این تفاوت برای هر کسی که در بازارهای مالی فعالیت می‌کند، ضروری است. در ادامه با ما همراه باشید.

تفاوت سرمایه‌گذاری و چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی معامله‌گری

هر فرد به نوعی یک تریدر است. هر تصمیمی که در زندگی گرفته می‌شود، صرف نظر از خوب یا بد بودنش، در نهایت نتیجه‌‌ای به‌دنبال دارد؛ بنابراین، افراد روزانه هزاران معامله انجام می‌دهند؛ خواه آن را تصدیق کنند یا نه. تصمیم به تحصیل در رشته مهندسی به جای تحصیل در رشته مالی، رفتن به سینما به جای وقت گذراندن با دوستان. هرکدام یک نوع معامله است که هر کدام نتیجه‌ای (ارزشی) در پی دارند.

در نگاه کلان، می‌توان هر تصمیم در زندگی را به عنوان یک معامله طبقه‌بندی کرد و در مورد همه انتخاب‌ها، از نظر ارزش مورد انتظار تفکر کرد. در واقع با هر تصمیم، گزینه‌ای را خریده و گزینه دیگری را از دست می‌دهیم.

با در نظر گرفتن این موضوع، قبل از درگیر شدن با بازار مالی، هر فرد را می‌توان در بالاترین سطح به عنوان یک تریدر طبقه‌بندی کرد. البته که این مفهوم، استفاده عمومی پذیرفته شده از کلمه معامله‌گر نیست. در واقع بسیاری از فعالان بازار ممکن است به این کلمه خورده بگیرند و اظهار کنند که «نه، من یک سرمایه‌گذار هستم». تاریخچه تفاوت بین سرمایه‌گذاری و معامله‌گری به مدت‌ها قبل برمی‌گردد و در بازارها سابقه طولانی دارد. پذیرفته شده است که این دو کلمه، از هم متمایزند.

نظر کارشناسان درباره تفاوت سرمایه‌گذاری و معامله‌گری چیست؟

جوزف پنسو (Joseph Penso de la Vega) اولین نویسنده‌ای بود که تفاوت این دو کلمه را در کتابی به‌نام «سردرگمی سردرگمی‌ها» (Confusion of Confusions) در سال ۱۶۸۸، بیان کرد. ناگفته نماند که این کتاب، قدیمی‌ترین کتاب در حوزه بورس است. او در این کتاب فعالان بازار را به سه دسته تقسیم می‌کند:

اربابان مالی (سرمایه‌گذاران ثروتمند)، معامله‌گران (تریدرهایی که گاهی دست به معامله می‌زنند) و قماربازان (مانند نوسان‌گیران). تمایزی که جوزف از آن صحبت می‌کند، در اندازه و میزان موفقیت این افراد است. ثروتمندان، سرمایه‌گذاران هستند. بقیه، معامله‌گران هستند.

فیلیپ کارت (Philip Carret)، نویسنده کتاب هنر سفته‌بازی (سال ۱۹۳۰) درباره تفاوت سرمایه‌گذاری و معامله‌گری، می‌نویسد:

کسی که که در سال ۱۹۱۵ سهام ایالات متحده را در ۶۰ سالگی، به منظور فروش در قیمت بالاتر خریداری کرد، یک سفته‌باز یا تریدر است. از سوی دیگر، کسی که در سال ۱۹۲۱، AT&T را در ۹۵ سالگی خرید تا از سود سهام ۸ درصد برخوردار شود، یک سرمایه‌گذار است. به عبارت دیگر، Carret به انگیزه، وزن بیشتری می‌دهد. سفته‌باز در اینجا بر قیمت تمرکز می‌کند؛ در حالی که سرمایه‌گذار بر نوع کسب‌وکار تمرکز می‌کند.

جان مینارد کینز (John Maynard Keynes)، اقتصاددان مشهور، در رویکرد خود دقیق‌تر بود و سفته‌بازی را اصطلاحی برای «پیش‌بینی روان‌شناسی بازار» و سرمایه‌گذاری را به‌عنوان «فرآیند پیش‌بینی بازده احتمالی دارایی‌ها در کل دوران عمر آن‌ها» تعریف کرد. رویکرد او مشابه رویکرد Carret بود، اما با تفاوتی کوچک و آن اینکه، شرط‌بندی روی موفقیت اقتصادی یک شرکت، از نظر فلسفی با شرط‌بندی صرفا روی قیمت یک دارایی متفاوت است.

ایجاد یک چارچوب برای درک تفاوت بین سرمایه‌گذاری و معامله‌گری

آیا راهی وجود دارد که مشخص کند یک رویکرد جزو معامله‌گری محسوب می‌شود یا سرمایه‌گذاری؟ آیا انگیزه نامشهود فرد در بازار مشخص می‌کند که در حال معامله‌گری یا سرمایه‌گذاری است؟ اولویت زمانی، چه نقشی در این طبقه‌بندی دارد؟

این اصطلاحات روی مختصاتی از محورهای متعدد قرار دارند و موقعیت‌های مختلف، جنبه‌هایی از سرمایه‌گذاری و معامله‌گری را براساس معیارها به همراه خواهند داشت. ما می‌توانیم با بررسی معیارهایی که معامله‌گران را از سرمایه‌گذاران جدا می‌کند و نمونه‌هایی که باید خواننده را در مورد تعاریف به فکر وادار کند، تجزیه‌وتحلیل کنیم. دو موردی که باید انرژی خود را روی آن متمرکز کنیم، انگیزه و مدت است.

به نظر می‌رسد، اکثر مراجع تاریخی موافق هستند که اگر انگیزه شخصی برای تصمیم‌گیری، مربوط به اقتصاد واقعی کسب‌وکار و رشد آن باشد، سرمایه‌گذاری در نظر گرفته می‌شود. در حالی که اگر تصمیم‌گیری صرفا براساس قیمت مورد انتظار آینده دارایی باشد، معامله‌گری و ترید محسوب می‌شود. با این رویکرد، این امکان وجود دارد که دو فرد بتوانند در ظاهر به همان شیوه عمل کنند اما در دو دسته طبقه‌بندی شوند.

به عنوان مثال، دو سناریو زیر را در نظر بگیرید:

• شما یک صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC) هستید که در مراحل اولیه یک پروژه سرمایه‌گذاری کرده‌اید. به‌طور غیرمنتظره‌ای تنها دو چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی هفته پس از سرمایه‌گذاری، توکن‌های شما تا ۱۰۰ برابر بازدهی ایجاد می‌کند. شما احساس می‌کنید اکنون قیمت بیش از حد گران است و بنابراین آنها را در بازار آزاد می‌فروشید.

• شما یک صندوق پوشش ریسک (هج فاند) هستید که در مراحل اولیه، سرمایه‌گذاری کرده‌اید و همانطور که انتظار می‌رفت دو هفته پس از سرمایه‌گذاری، بازار حرکت کرده و توکن‌های شما آزاد و برای کسب سود آن‌ها را می‌فرشید.

هر دو سناریو دقیقا روند مشابهی داشتند؛ اما شما احتمالا آنها را به ترتیب به عنوان یک سرمایه‌گذار و معامله‌گر تلقی چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی می‌کنید. تصمیم گیری داخلی در این دو سناریو کاملا متفاوت بود؛ اما روند و نتیجه دقیقا یکسان بود. در این مورد خاص، صندوق VC بیشتر بر روی اقتصاد واقعی کسب‌وکار متمرکز بود، در حالی که صندوق تامینی صرفا روی اینکه آیا افراد با توجه به قیمت، برای دارایی ارزش قائل می‌شوند یا خیر، شرطبندی می‌کرد.

بیایید نگاهی به مجموعه جداگانه‌ای از شرایط بیندازیم که تفاوت کمتری در مورد این مفهوم دارند:

• شما یک دارایی را به دلایل بنیادی و تحلیل فاندامنتال خریداری می‌کنید که فکر می‌کنید باعث رشد کسب‌وکار می‌شود. به عنوان مثال، شما اپل را پس از معرفی آیفون خریداری می‌کنید؛ زیرا معتقدید گوشی‌های هوشمند نفوذ اجتماعی خود را به سرعت افزایش می‌دهند و فراگیر می‌شوند و قصد دارید پس از بازدهی مد نظر آنرا بفروشید.

• شما دارایی را به دلیل تغییری می‌خرید که فکر می‌کنید مردم را هیجان‌زده خواهد کرد. به عنوان مثال، شما اپل را پس از معرفی آیفون خریداری می‌کنید، زیرا معتقدید مردم در مورد چشم‌انداز یک محصول پرفروش جدید، هیجان‌زده می‌شوند و بنابراین قیمت بیشتری برای هر سهم پرداخت می‌کنند. زمانی که قیمت اپل به هدف مد انتظار شما رسید، آن را می‌فروشید.

تفاوت بین مثال‌های بالا در جایی است که حدس و گمان در آن صورت می‌گیرد. سرمایه‌گذاری و معامله‌گری هر دو نیاز به سفته‌بازی و سوداگری دارند؛ اما سرمایه‌گذاری را می‌توان به عنوان حدس و گمان در مورد موفقیت اقتصادی یک کسب‌وکار در نظر گرفت.

سوداگری روی قیمت در این سناریو متفاوت بود، زیرا برای بیشتر دارایی‌ها، قیمت دلیل اصلی «موفقیت» واقعی سرمایه‌گذاری نیست. اگر روی اینکه مردم آیفون‌ها را دوست دارند و جریان‌های نقدی را برای اپل افزایش می‌دهند، شرط‌بندی کنید، متفاوت است با شرط‌بندی روی اینکه مردم فردا به دلیل هیجانشان در مورد آیفون، قیمت بالاتری برای اپل می‌پردازند یا نه.

هر دو روی رفتار انسان‌ها شرط‌بندی می‌کنند و انسان‌ها مخلوقاتی انعکاسی و تقلیدی هستند که اغلب روندهای اجتماعی و فیزیکی را به یک شکل تکرار می‌کنند. با در نظر گرفتن این موضوع، هیچ دلیل فلسفی برای جدا کردن سرمایه‌گذاری و معامله‌گری وجود ندارد. با این حال، برای یک سرمایه‌گذار، فعالیت اقتصادی شرکت اهمیت بالایی دارد.

کارشناسان معتقدند شرط‌بندی‌های طولانی‌مدت بیشتر با سرمایه‌گذاری و شرط‌بندی‌های کوتاه‌مدت بیشتر با ترید و معامله‌گری مرتبط هستند.

سرمایه‌گذاری و معامله‌گری در رمزارزها

این بحث در حوزه ارزهای دیجیتال کمی پیچیده‌تر است. طبق گفته‌های بافت (Buffet) و کینز (Keynes)، سرمایه‌گذاری در بیت کوین یک عنوان اشتباه است؛ زیرا هیچ اقتصاد واقعی به معنای سنتی وجود ندارد. ارزش این ارز از شرط‌بندی و پذیرش آن بین افراد نشات می‌گیرد. از سوی دیگر، بسیاری از خریداران بیت کوین، آن را به قصد نگهداری به مدت طولانی، ‌خریداری می‌کنند.

درک تفاوت‌های فلسفی صرفا برای سرگرمی نیست. درک این تمایزها، برای بازیگران عادی بازار نیز مفید است. هنگامی که شخص درک کند که معامله‌گری یک بازی کوتاه‌مدت و مبتنی‌بر قیمت است، می‌تواند قوانین را بهتر لمس کند. اولا، پرسیدن سوال در مورد فاندامنتال شهودی به جای فاندامنتال واقعی، همیشه ارزشمندتر است؛ زیرا درک شهود در کوتاه‌مدت بیشتر از درک فاندامنتال واقعی یک دارایی باعث افزایش قیمت می‌شود.

وقتی به ترید در دنیای کریپتوها نگاه می‌کنیم، باید روی معیارهایی تمرکز کنیم که مستقیما بر قیمت تاثیر می‌گذارند؛ به جای معیارهایی که به طور نامحسوس روی آنها تاثیر می‌گذارد. برای مثال، معاملات پی‌درپی ارز پالیگان (MATIC)، بیشتر به دلیل احساسات فعلی، علاقه کاربران و الگوهای معاملاتی است و معامله‌گران کمتر به ارزش کل قفل شده، مدل امنیتی یا نقشه راه شش ماهه آن توجه می‌کنند.

جمع بندی

در این مطلب در مورد تفاوت میان سرمایه‌گذاری و معامله‌گری صحبت کردیم. هنگام سرمایه‌گذاری، بهتر است روندهای کوتاه‌مدت بازار را نادیده بگیرید و روی روندهای بلندمدت مسیر تمرکز کنید. در سرمایه‌گذاری نسبت به معامله‌گری، با توجه به اینکه مدت زمان آن احتمالا طولانی‌تر است، باید زمان بیشتری برای تجزیه‌و‌تحلیل اطلاعات و ایجاد انگیزه صرف کنید. داشتن درک کامل از تفاوت‌های فلسفی سرمایه‌گذاری و معامله‌گری چارچوب سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی اغلب می‌تواند به افراد کمک کند که پیشرفت کنند و عملکرد مناسبی داشته باشند؛ حال آنکه سرمایه‌گذار باشند یا معامله‌گر.

سود کدام بازار مالی برای سرمایه‌گذاری بیشتر است

به گزارش نامه نیوز، در سال‌های اخیر بازارهای موازی نظام بانکی رشد قابل توجهی به خود گرفته‌اند و از سوی دیگر احساس می‌شود دولت، به دنبال آن است تا در کنار رشد و تقویت نظام بانکی، بازارهای موازی را تقویت کند. در چند وقت اخیر تیم اقتصادی دولت به دنبال آن بوده تا شرایط نرخ‌گذاری در اقتصاد ایران را سروسامان بخشد و از سوی دیگر با توجه به کاهش نرخ تورم، اقتصاد به یک روند مناسب و همسو دست پیدا کند. اما در ظاهر امر در بازارهای موازی دولت رویه همسانی نرخ گذاری را رعایت نکرده و در حالی که سقف سود سپرده بانکی را 16 درصد انتخاب کرده، نرخ سود مشارکت طرح پیش‌فروش خودرو در حدود 25 درصد و از سوی دیگر دولت با پشتوانه خود اوراق سلف گندم را با نرخ سود 21 درصد در بازار سرمایه عرضه کرده است. به نظر می‌رسد این رویه بر رویه کاری کارشناسان، تحلیلگران و سرمایه‌گذاران تاثیرگذار است و جای سوال دارد که یک سرمایه گذار عام سرمایه خود را در کدام یک از این بازارها هزینه می‌کند؟ در این رابطه کاظم دوست‌حسینی، کارشناس بازار پولی و بانکی گفت: در حوزه بانکداری در بازارهای جهانی هیچ‌گاه حداکثر نرخ تعیین نمی‌شود و در فضای رقابتی سالم بانک‌ها نرخ سود بانکی را مشخص می‌کنند. وی تصریح کرد: اما به دلیل مشکلات و مسائل اقتصاد و نظام بانکی در ایران حداقل و حداکثر نرخ سود بانکی تعیین می‌شود تا آسیبی به دارنده و متقاضی پول وارد نشود. دوست حسینی یادآور شد: بازارهای موازی باید همسو و هماهنگ با نرخ‌های بانکی باشد، اما در حال حاضر نرخ‌گذاری در بازارهای موازی نظام بانکی خارج از اصول چارچوب اقتصادی رخ نداده و می‌توان گفت، باید بازارهای موازی توجه ویژه به بازپرداخت و انجام تعهدات خود داشته باشند. وی افزود: با توجه به شرایط فعلی اقتصاد ایران تفاوت نرخ‌گذاری در بازارهای موازی، مشکل ساز نبوده و باید نظارت دقیق بر فرآیندهای اجرایی بازارهای موازی وجود داشته باشد. این کارشناس بازار پولی و بانکی، خاطرنشان کرد: اگر در حوزه تولید سودهای اعلامی پاسخگو نباشد و از سوی دیگر ورشکستگی یا ناتوانی در پاسخگویی به تعهدات رخ دهد، اقتصاد عمومی کشور با مشکل روبرو خواهد شد. دوست حسینی در پاسخ به این سوال که سرمایه‌گذاران عام از بین این سه بازار کدام را برای سرمایه گذاری انتخاب خواهند کرد، با بیان اینکه، حوزه بانکی دارای ریسک کمتری است، یادآور شد: عرضه اوراق و دیگر سیاست‌های اقتصادی دارای ریسک بیشتری نسبت به بانک‌ها دارند و در مجموع سیاست دولت بر آن است تا بازارهای موازی نظام بانکداری را تقویت کند. وی افزود: به تناسب ریسک پذیری افراد، سرمایه گذاری از سوی افراد عام در بازارهای مختلف انجام می‌شود اما در مجموع با وجود آنکه تا به امروز فاجعه یا ناتوانی در پاسخگویی به تعهدات به صورت گسترده در اقتصاد ایران رخ نداده است، اما ریسک دیگر بازارها نسبت به بانک بیشتر است.