دارایی های جایگزین پول نقد

سرمایه‌ گذاری جایگزین در بخش مشاور املاک

سرمایه‌گذاری جایگزین چیست؟ ویژگی های کلیدی Alternative Investments

سرمایه‌گذاری جایگزین چیست؟ ویژگی های کلیدی Alternative Investments

سرمایه‌ گذاری جایگزین (Alternative Investments) به سرمایه گذاران این امکان را می‌دهد که ریسک خود را به حداقل برسانند و با جستجوی سرمایه گذاری خارج از بازار سهام متعارف، پرتفوی خود را متنوع کنند. نمونه هایی از سرمایه گذاری های جایگزین شامل املاک و مستغلات، صندوق های تامینی، سرمایه گذاری خطرپذیر، کالاها و بدهی های خصوصی است. در ادامه به این دسته بندی ها با جزئیات بیشتری خواهیم پرداخت.

سرمایه‌ گذاری جایگزین در بخش مشاور املاک

سرمایه‌ گذاری جایگزین در املاک و مستغلات اغلب در ساختمان های اداری، مراکز خرید، واحدهای انبار و آپارتمان های مسکونی اشاره دارد. سرمایه گذارانی که دردسر نمی خواهند، سرمایه گذاری های جمعی در املاک و مستغلات را انتخاب می‌کنند که به آنها امکان می دهد از مزایای رشد بهره ببرند.

سرمایه‌ گذاری جایگزین در بخش مشاور املاک

مشابه سایر دارایی های واقعی، ارزش گذاری در سرمایه گذاری املاک و مستغلات چالش برانگیز است. روش های ارزش گذاری عبارتند از:

• سرمایه گذاری درآمد
• فروش قابل مقایسه
• جریان نقدی تنزیل شده

سهام خصوصی

سرمایه گذاران سهام خصوصی پول خود را در شرکت هایی سرمایه گذاری می‌کنند که به صورت عمومی معامله نمی شوند. سقوط این سرمایه‌ گذاری جایگزین این است که سرمایه گذاران ممکن است تا ده سال به پول نقد خود دسترسی نداشته باشند.

سرمایه خطرپذیر

سرمایه گذاری مخاطره آمیز زیرمجموعه ای از سهام خصوصی است و فرآیند سرمایه گذاری در شرکت ها یا استارتاپ های در مراحل اولیه است که پتانسیل بالایی برای رشد دارند یا آنهایی که به سرعت در حال گسترش در فضاهای جدید یا نوآور هستند. ضرر این سرمایه گذاری جایگزین این است که یک سرمایه گذاری نسبتاً پرخطر است و احتمال شکست بالایی دارد زیرا بسیاری از شرکت ها در زمان سرمایه گذاری اولیه درآمد یا سودی ندارند. البته اگر شرکت موفق شود، پاداش بالایی برای سرمایه گذار به همراه دارد.

روش Private Debt

Private Debt اصطلاحی است که به هر سرمایه گذاری اطلاق می‌شود که توسط بانک ها تامین مالی نشده و یا در بازار آزاد معامله نمی‌شود. معمولاً زمانی استفاده می‌شود که کسب و کارها برای رشد به بودجه اضافی نیاز دارند. به شرکت هایی که این نوع سرمایه را صادر می کنند، صندوق های بدهی خصوصی می‌گویند. آنها از دو طریق کسب درآمد می‌کنند:

• پرداخت های بهره
• بازپرداخت وام اولیه

بدهی خصوصی که به عنوان اعتبار خصوصی نیز شناخته می‌شود، فرصتی را برای سرمایه گذاران فراهم می کند تا به طور بالقوه بازدهی بالاتری در مقایسه با عرضه های عمومی در بازار کسب کنند. انواع بدهی های خصوصی شامل بدهی های میزانسن و ارشد است که هر دو در ساختار پرداخت در موارد مربوط به نکول بالاتر در نظر گرفته می‌شوند و بنابراین ریسک کمتری در نظر گرفته می‌شوند. سرمایه‌گذاری پرریسک‌تر در این طبقه دارایی در اعتبارات مضطرب است که در آن افراد در بدهی‌های شرکت‌های تحت استرس سرمایه‌گذاری می‌کنند.

صندوق های تامینی و سرمایه‌ گذاری جایگزین

این نوع صندوق سرمایه‌گذاری دارایی‌هایی را معامله می‌کند که نسبتا نقد هستند و استراتژی‌های سرمایه‌گذاری متعددی را برای کسب بازده سرمایه‌گذاری بالا به کار می‌گیرند. مهم است که توجه داشته باشید که صندوق های تامینی انحصاری هستند و فقط در اختیار سرمایه گذاران نهادی، از جمله افرادی با دارایی خالص بالا، صندوق های بازنشستگی، صندوق های سرمایه گذاری مشترک و وقف هستند.

یکی از استراتژی های رایج سرمایه گذاری صندوق های تامینی به عنوان سهام کوتاه مدت شناخته می‌شود که در آن مدیران در شرکتی با پتانسیل افزایش سرمایه گذاری می کنند. اما آنها همچنین ممکن است تصمیم به فروش کوتاه و شرط بندی علیه شرکت بگیرند و بنابراین اگر و زمانی که ارزش شرکت کاهش یابد، سود خواهند برد.

سومین استراتژی رایج صندوق های تامینی بازار خنثی نامیده می شود. هدف صندوق‌های خنثی بازار کاهش ریسک سیستماتیکی است که توسط عواملی مانند سبک‌های سرمایه‌گذاری، ارزها، مواجهه با بخش‌ها و محدوده‌های ارزش بازار ایجاد می‌شود.

کالاها

نفت خام، ذرت، قهوه و سایر کشاورزی و منابع طبیعی طبقه دارایی کالا را تشکیل می‌دهند. از آنجایی که این دارایی ها واقعی هستند، معمولاً پوشش های تورمی در نظر گرفته می‌شوند. این نوع معاملات در بازار آتی انجام می‌شود. مهم است که سرمایه گذاران کالا قرارداد را قبل از سررسید بفروشند و سپس قرارداد جدیدی را برای حفظ موقعیت خود خریداری کنند. قرارداد جدید ممکن است گران‌تر از قرارداد قدیمی باشد، که دارایی های جایگزین پول نقد دارایی های جایگزین پول نقد عملکرد رایج این گزینه سرمایه‌گذاری جایگزین است. برخی از کالاها نیز از طریق ETF در دسترس هستند، از جمله طلا و نفت.

آیا می‌دانستید که کالاها برای هزاران سال معامله شده اند؟ آمستردام و اوزاکا، ژاپن، هر دو ادعا می‌کنند که اولین بورس کالای رسمی را تاسیس کرده اند که قدمت آن به قرن 16 و 17 باز می‌گردد! تا اواسط قرن نوزدهم طول کشید تا هیئت تجارت شیکاگو معاملات آتی کالا را در ایالات متحده آغاز کرد.

کلکسیون ها و سرمایه‌ گذاری جایگزین

از شراب‌های کمیاب گرفته تا ماشین‌های قدیمی و کارت بیسبال جکی رابینسون، وقتی روی کالاهای کلکسیونی سرمایه‌گذاری می‌کنید، اقلام فیزیکی منحصربه‌فرد و ارزشمندی را خریداری می‌کنید با این امید که ارزش آن‌ها در طول زمان افزایش یابد. اگرچه بدون شک این یک نوع سرمایه گذاری سرگرم کننده و حتی پر زرق و برق است، اما به دلیل هزینه های بالا برای به دست آوردن کالاها، عدم سود سهام و سایر دارایی های جایگزین پول نقد درآمدها تا زمانی که اقلام را بفروشید و احتمال به دست آوردن اقلام بسیار خطرناک است. آسیب دیده، گم شده یا دزدیده شده است.

ویژگی های کلیدی سرمایه گذاری های جایگزین

سرمایه گذاری جایگزین طیف گسترده ای از دارایی ها و استراتژی ها را در بر می‌گیرد. اما به طور کلی، بیشتر سرمایه گذاری های جایگزین با موارد زیر مشخص می‌شوند:

• همبستگی کم با سرمایه گذاری های متعارف، مانند سهام، پول نقد و اوراق قرضه. سرمایه گذاری های جایگزین مانند شرایط بازار حرکت نمی‌کنند. برخی حتی زمانی که بازار افت می کند عملکرد بهتری دارند.
• حداقل سرمایه گذاری بالاتر معمولا مورد نیاز است.
• پتانسیل بیشتری برای بازده نسبت به سرمایه گذاری های معمولی.
• دارایی ها غیر نقدشونده تر هستند.
• سهام و یا سود سود را نمی توان در صورت نیاز بازخرید یا فروخت، اغلب سال ها طول می‌کشد تا تبدیل به نقد شوند.
• ساختارهای سرمایه گذاری و پروفایل های ریسک بازده اغلب پیچیده هستند.
• مشخصات ریسک بسیار منحصر به فرد است و باید قبل از سرمایه گذاری توسط سرمایه گذاران کاملاً درک شود.
• قرار گرفتن در معرض بازارهای منحصربه‌فرد و فرصت‌های سرمایه‌گذاری که در غیر این صورت به آن‌ها دسترسی نداشتند، مانند شانس سرمایه‌گذاری اولیه در یک استارت‌آپ نوآور، که می‌تواند منجر به بازدهی بزرگی شود.
• آنها توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) تنظیم نمی شوند.

سخن پایانی

دو دلیل اصلی برای روی آوردن به روش سرمایه گذاری جایگزین تنوع سبد و بازده افزایش یافته است. البته هر سرمایه گذاری باید به خوبی مورد تحقیق و بررسی قرار گیرد. به یاد داشته باشید، سرمایه گذاری های جایگزین برای مدتی نقدشونده نیستند و بنابراین برای معامله گران روزانه یا افرادی که به دنبال ثروتمند شدن سریع هستند مناسب نیستند. اما برای سرمایه گذاران صبور، سرمایه گذاری های جایگزین ارزش انتظار را دارد.

کیف‌های پر پول اروپایی‌ها

گروه گوناگون در چند سال گذشته با توسعه نظام بانکی، اقتصاد جهان استفاده از پول نقد را در معاملات خود محدودتر کرد. در واقع این روزها پرداخت‌های غیرنقدی و استفاده از کارت‌های اعتباری جایگزین پول نقد شده است.

گروه گوناگون در چند سال گذشته با توسعه نظام بانکی، اقتصاد جهان استفاده از پول نقد را در معاملات خود محدودتر کرد. در واقع این روزها پرداخت‌های غیرنقدی و استفاده از کارت‌های اعتباری جایگزین پول نقد شده است. این موضوع پس از راه‌اندازی اپلیکیشن‌های مختلف پرداخت موبایل نیز شتاب بیشتری گرفت. بر این اساس معاملات بدون پول نقد با سرعت چشمگیری در جهان رشد کرد. همچنین درحالی که به راحتی می‌توان تمام هزینه خریدها و حتی کرایه تاکسی را از کارت‌های بانکی پرداخت کرد، تمایل به داشتن پول نقد بسیار کاهش پیدا کرده است. طبق گفته کارشناسان، پول نقد دیگر هیچگاه مانند سابق استفاده نخواهد شد.

این درحالی است در گزارش‌هایی نیز آمده که بسیاری از مصرف‌کنندگان همچنان در مقابل ایده جهان بدون پول نقد مقاومت می‌کنند. این موضوع در معاملات کلان می‌تواند نشان‌دهنده نگرانی از بانک‌ها و دولت‌ها در ردیابی هزینه‌های افراد باشد اما در معاملات روزمره مردم حاکی از ولخرجی مشتریانی است که برای خرید خوراکی یا سرگرمی‌های کوچک همیشه پول نقد در کیف خود به همراه دارند.

طبق تازه‌ترین گزارش‌های منتشر شده از بانک مرکزی اروپا، مردم در منطقه یورو در سال 2016 به‌ طور متوسط ماهانه 65 یورو پول نقد در کیف خود دارند. در این میان آلمانی‌ها بیشترین پول نقد را با خود به همراه دارند. همانطور که گفته شد متوسط پول نقد در کیف شهروندان نشان‌دهنده میزان خریدهای روزمره در میان آنهاست. طبق آمار منتشر شده، آلمانی‌ها به‌ طور متوسط ماهانه حدود 103یورو پول نقد در کیف خود دارند. آنها با احتمال اینکه در بعضی شرایط نتوانند از کارت‌های اعتباری خود استفاده کنند، پول نقد با خود حمل می‌کنند. در پایان نیمه اول سال 2017 آلمان در میان 3 کشوری قرار گرفت که ولخرج‌ترین شهروندان را دارد. این درحالی است که طبق سایر گزارش‌های منتشر شده، دارایی‌هایی شهروندان آلمانی روز به روز درحال گسترش است. این دارایی‌ها عبارتند از پول نقد، سپرده‌های بانکی و اوراق بهادار. براساس گزارش بانک مرکزی آلمان دارایی‌های شهروندان این کشور در بانک‌ها در 3ماه نخست سال ۲۰۱۷ در مقایسه با 3ماه پایانی سال ۲۰۱۶ بیش از ۸۴ میلیارد یورو(۵/1درصد) افزایش یافته است. دلایل این افزایش ثروت، بازار کار قوی و افزایش دستمزدهای واقعی ذکر شده که موجب افزایش پس‌انداز مردم شده است. طبق این گزارش پس از آلمانی‌ها، مردم لوکزامبورگ بیشترین میزان پول نقد را در کیف خود به همراه دارند. براساس آمار منتشر شده از بانک مرکزی اروپا ماهانه حدود 102یورو در کیف پول شهروندان لوکزامبورگی حمل می‌شود. آن طور که اعلام شده، لوکزامبورگ نیز بیشترین درآمد سالانه را در میان کشورهای اروپایی به خود اختصاص داده است. بر این اساس سطح دارایی شهروندان نیز مناسب بوده و آنها میزان قابل توجهی از درآمد خود را صرف خریدهای روزمره می‌کنند.

طبق این گزارش شهروندان اتریش، قبرس و یونان نیز به ترتیب بیشترین میزان پول نقد را در کیف خود به همراه دارند. آن طور که آمار نشان می‌دهد، ماهانه بیش از 80 یورو وجه نقد در کیف شهروندان این کشورها جابه‌جا می‌شود. هر چند در مواردی مانند یونان نمی‌توان به همان فرضیه ولخرجی اشاره کرد. در این کشور به نظر می‌رسد بحران‌های مالی، ورشکستگی و بی‌اعتمادی مردم به بانک‌ها مانعی برای استفاده از کارت‌های اعتباری باشد.

آن طور که در ادامه این گزارش آمده، شهروندان ایرلندی و ایتالیایی ماهانه به‌ طور متوسط حدود 69 یورو با خود حمل می‌کنند. این مبلغ برای شهروندان مالتا حدود 59 یورو اعلام و گفته شده که مردم بلژیک ماهانه حدود 58 یورو پول نقد با خود حمل می‌کنند. براساس سایر گزارش‌های منتشر شده، لیتوانی در میان کشورهایی قرار گرفته که در سال‌های اخیر رشد اقتصادی قابل توجهی داشته و در این مورد به عنوان پیشتاز در منطقه بالتیک معرفی شده است. به نظر می‌رسد این موضوع بر دارایی‌های شخصی افراد نیز تاثیرگذار بوده و قدرت خرید آنها را افزایش داده است. آن طور که در این گزارش اعلام شده، لیتوانی نیز در میان کشورهایی قرار دارد که بیشترین پول نقد در میان شهروندان جابه‌جا می‌شود. مردم لیتوانی ماهانه به ‌طور متوسط حدود 57 یورو وجه نقد در کیف خود دارند.

در ادامه این گزارش، اعلام شده که شهروندان اسلوونی، فنلاند، اسلواکی و اسپانیا نیز به ترتیب بیشترین میزان وجه نقد را با خود حمل می‌کنند.

این آمار درحالی ارائه شده که پیش از این گزارش‌های بسیاری از معایب استفاده از پول نقد منتشر و گفته شده بود که استفاده از وجه نقد، هزینه‌های پنهانی بسیاری دارد؛ ازجمله جمع‌آوری، حمل و نقل و حتی هزینه‌ دستگاه‌های ATM که از طریق آن پول نقد از حساب بیرون کشیده می‌شود. طبق آمار منتشر شده توسط موسسه تحقیقات دانشگاه تافتس واقع در ماساچوست، این هزینه‌ها در سال به ۲۰۰میلیون دلار هم می‌رسد که رقم بالایی است.

رییس فدرال رزرو: دلار دیجیتال جایگزین پول نقد نمی شود و باید همراه با پول نقد باشد!

رییس فدرال رزرو: دلار دیجیتال جایگزین پول نقد نمی شود و باید همراه با پول نقد باشد!

جروم پاول، رییس فدرال رزرو ایالت متحده آمریکا، امروز گفت که نیاز به پول نقد فیزیکی، از طریق دلار دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) برطرف نمی شود.

به طور خلاصه نظرات جروم پاول همان چیزی است که بانک مرکزی اروپا قبلاً گفته است و بانک فدرال هنوز در حال تحقیق درباره یک دلار دیجیتال می باشد.

لازم به ذکر است که رئیس بانک مرکزی اروپا سال گذشته گفت:

” یورو دیجیتال می تواند مکمل پول نقد باشد، نه جایگزین آن و چنین ارزی می تواند جایگزینی برای ارزهای دیجیتال خصوصی ایجاد کند و اطمینان حاصل کند که پول فیزیکی در هسته اصلی سیستم های پرداخت اروپا باقی مانده است.”

پاول اظهار داشت که ارزهای دیجیتالی بانک مرکزی، مانند “دلار دیجیتال” جایگزین پول نقد نمی شود.

“نکته برجسته این است که ارز دیجیتال بانک مرکزی نیاز به همزیستی با پول نقد و انواع دیگر پول به صورت انعطاف پذیر و نوآورانه دارد.”

وی در یک کنفرانس گفته بود که شیوع ویروس کرونا اکنون دولت ها را بر آن داشته است تا درباره چگونگی کارکرد پول بیشتر فکر کنند.

همچنین ارز دیجیتال بانک مرکزی با ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین متفاوت است زیرا توسط یک نهاد کنترل می شود و آنها نسخه های دیجیتالی ارزهای فیات بومی مانند دلار آمریکا یا ین ژاپن هستند.

این ارزها با هدف ایجاد سرعت و امنیت در سیستم های پولی در سراسر جهان ارائه می شوند.

ارز دیجیتال بانک مرکزی دو طرح اساسی دارند: “خرده فروشی” برای پرداخت های همتا، و “عمده فروشی” که در بانک ها برای خرید و فروش دارایی های مالی و جایگزینی سیستم های تسویه حساب در نظر گرفته شده است.

در حال حاضر بانک های مرکزی و دولت ها در حال بررسی مزایای آنها هستند و برخی از کشورها نسبت به بقیه پیشرفت بیشتری دارند. به عنوان مثال چین یوان دیجیتال را آزمایش می کند، در حالی که بانک انگلیس هنوز به آرامی به دنبال ایجاد چنین ارزی است.

بانک فدرال رزرو به شدت در حال جستجوی پول های ثابت دیجیتالی است و کارهای کشورهای دیگر را دارایی های جایگزین پول نقد بررسی می کند، اما در مورد صدور ارز دیجیتال بانک مرکزی اطلاعات زیادی نشان نداده است.

پرتفوی چیست؟

پرتفوی یا سبد سرمایه گذاری، مجموعه ای از سرمایه گذاری های مالی مانند سهام، اوراق قرضه، کالاها، وجه نقد و معادل های نقدی، صندوق های سرمایه گذاری مشترک و صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) می باشد. عموماً مردم بر این باورند که سهام، اوراق قرضه و پول نقد هسته یک سبد را تشکیل می دهند. اگرچه اغلب اینطور است، اما لازم نیست که قانون باشد. یک سبد ممکن است شامل طیف گسترده ای از دارایی ها از جمله املاک، سرمایه گذاری های خصوصی و. باشد. مدیریت سبد سرمایه گذاری به 2 شکل مستقیم و غیر مستقیم انجام می شود؛ در واقع اگر خودتان مدیریت آن را بر عهده بگیرید، روش مستقیم نام دارد و اگر مدیریت آن را به یک شرکت سبدگردان واگذار کنید، به شکل غیر مستقیم انجام می شود.

درک بیشتر سبد سرمایه گذاری

یکی از مفاهیم کلیدی در مدیریت سبد سرمایه گذاری، تنوع بخشی است؛ در واقع بیانگر این مفهوم است که تمام تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار ندهید. تنوع بخشی سعی در کاهش ریسک با تخصیص سرمایه گذاری ها در بین ابزارهای مالی، صنایع و دسته‌های دیگر دارد و هدف آن به حداکثر رساندن بازده با سرمایه گذاری در حوزه های مختلف است که هر کدام واکنش متفاوتی به یک رویداد دارند.

راه های زیادی برای ایجاد تنوع وجود دارد و نحوه انجام آن به شما بستگی دارد. اهداف شما برای آینده، اشتهای شما برای ریسک و شخصیت شما همه عواملی هستند که در تصمیم گیری در مورد چگونگی ساختن یک سبد سرمایه گذاری نقش دارند.

نکته: صرف نظر از ترکیب دارایی سبد شما، همه پرتفوی ها باید دارای درجاتی از تنوع باشند که منعکس کننده تحمل سرمایه گذار برای ریسک، اهداف بازده، افق زمانی و سایر محدودیت های مربوطه، از جمله موقعیت مالیاتی، نقد شوندگی، موقعیت های قانونی و شرایط منحصر به فرد دیگر می باشند.

مدیریت یک سبد سرمایه گذاری

ممکن است سبد سرمایه گذاری را به عنوان یک کیک در نظر بگیرید که به قطعات مختلف تقسیم شده است که هر قطعه نشان دهنده یک کلاس دارایی و یا نوع سرمایه گذاری متفاوت است. هدف سرمایه گذاران ایجاد یک پرتفوی با تنوع مناسب است که برای سطح تحمل ریسک آن ها مناسب باشد. اگرچه سهام، اوراق قرضه و پول نقد عموماً به‌عنوان بلوک های اصلی یک سبد در نظر گرفته می شوند، اما شما ممکن است یک سبد سرمایه گذاری با انواع مختلفی از دارایی ها از جمله املاک و مستغلات، طلا، انواع مختلف اوراق قرضه، نقاشی ها و سایر مجموعه های هنری ایجاد کنید.

به طور کلی، یک استراتژی محافظه کارانه سعی می کند با سرمایه گذاری در اوراق بهادار با ریسک پایین، از ارزش سبد محافظت کند. به عنوان مثال، برخی از افراد 50 درصد سبد سرمایه گذاری خود را به اوراق قرضه اختصاص می دهند که نوعی استراتژی کم محسوب می شود.

در مثالی دیگر، تخصیص 20 درصد سبد به سهام، می تواند شامل سهام پر ریسک یا سهام شرکت های بزرگ تر و با ریسک کمتر باشد و 30 درصد از سرمایه گذاری های کوتاه مدت ممکن است شامل وجه نقد، گواهی سپرده و حساب های پس انداز با بازده بالا باشد.

نکته: اکثر متخصصان سرمایه گذاری معتقدند که تنوع بخشی اگرچه ضرر نکردن را تضمین نمی کند، اما یک جزء کلیدی برای دستیابی به اهداف بلندمدت مالی و در عین حال به حداقل رساندن ریسک است.

انواع سبدها

به تعداد سرمایه گذاران و مدیران، انواع مختلف سبد و استراتژی وجود دارد. همچنین ممکن است چندین سبد سرمایه گذاری داشته باشید که محتوای آن ها می تواند استراتژی یا سناریوی سرمایه گذاری متفاوتی را منعکس کند که برای نیازهای متفاوتی ساختار یافته است. در ادامه به برخی از آن ها اشاره می کنیم.

پرتفوی ترکیبی

رویکرد پرتفوی ترکیبی در بین طبقات دارایی متنوع می شود. ایجاد یک سبد ترکیبی مستلزم خرید سهام و همچنین اوراق قرضه، کالاها، املاک و مستغلات و حتی آثار هنری است. به طور کلی، یک سبد ترکیبی مستلزم نسبت های تقریبا ثابتی از سهام، اوراق قرضه و سرمایه گذاری های جایگزین است. این روش سودمند است؛ زیرا از نظر تاریخی، سهام، اوراق قرضه و جایگزین ها همبستگی کمتری با یکدیگر داشته اند.

پرتفوی برای سرمایه گذاری یا پرتفوی برای معامله گری

وقتی از پرتفوی برای مقاصد سرمایه گذاری استفاده می کنید، انتظار دارید که سهام، اوراق قرضه یا دارایی مالی دیگر درآمد کسب کنند یا ارزش آن ها در طول زمان افزایش یابد یا هر دو. بنابراین سبد سرمایه گذاری ممکن است با هدف خاصی باشد. جایی که شما دارایی های مالی را با قصد نگهداری آن دارایی ها برای مدت دارایی های جایگزین پول نقد طولانی خریداری می‌کنید و یا تاکتیکی که شما فعالانه دارایی ها را به امید دستیابی به سود کوتاه مدت خرید و فروش می کنید.

پرتفوی تهاجمی

دارایی های زیربنایی در یک سبد سرمایه گذاری تهاجمی عموماً ریسک های بزرگی را در جستجوی بازدهی عالی متحمل می شوند. سرمایه گذاران تهاجمی به دنبال شرکت هایی هستند که در مراحل اولیه رشد خود هستند و ارزش پیشنهادی منحصر به فردی دارند. بسیاری از آن ها ممکن است حتی هنوز در بین مردم شناخته نشده باشند.

پرتفوی تدافعی

پرتفویی که تدافعی است، تمایل دارد بر روی سهام یا کالاهای مصرفی که در برابر رکود نفوذناپذیر هستند، تمرکز دارایی های جایگزین پول نقد کند. سهام تدافعی در زمان های رونق، خوب عمل می کند و در زمان های رکود نیز با افت چشمگیری مواجه نمی شود و یا صرفا درجا می زند.

یک سبد متمرکز بر درآمد

این نوع پرتفوی از سهامی که سود نقدی پرداخت می کند، درآمد کسب می کند. برخی از سهام در سبد درآمدی می توانند در سبد تدافعی نیز قرار بگیرند، اما در اینجا آن ها عمدتاً به دلیل بازدهی بالا انتخاب می شوند. یک سهم در یک سبد درآمدی باید جریان نقدی مثبت ایجاد کند.

تاثیر تحمل ریسک بر تخصیص دارایی ها در سبد سرمایه گذاری

اگرچه یک مشاور مالی می تواند یک مدل سبد عمومی برای یک فرد ایجاد کند، اما تحمل ریسک سرمایه گذار باید به طور قابل توجهی منعکس کننده محتوای پرتفوی باشد.

به عنوان مثال یک سرمایه گذار که تحمل ریسک پایینی دارد، دارایی های با ریسک پایین مانند اوراق قرضه و یا صندوق های سرمایه گذاری را در سبد خود جای می دهد. همچنین اگر در سبد سرمایه گذاری خود جایی برای سهام نیز در نظر گرفته است، سهام شرکت هایی با ارزش بازار و نقدشوندگی بالا را که ریسک کمتری دارند، انتخاب می کند.

در مقابل، یک سرمایه گذار با تحمل ریسک بالا، بیشتر سبد خود را به دارایی های پر ریسک تری مثل سهام اختصاص می دهد. این افراد ممکن است سهام با ارزش بازار پایین را که در کوتاه مدت قیمت آن ها می تواند تغییرات شدیدی داشته باشد، انتخاب کنند. همچنین ممکن است بیشتر به دنبال دارایی های پر ریسک تر و پر نوسان تری نیز باشند.

به طور کلی، یک سرمایه گذار باید قرار گرفتن در معرض اوراق بهادار یا طبقات دارایی که نوسانات آن ها او را ناراحت می کند، به حداقل برساند.

تأثیر افق زمانی بر تخصیص پرتفوی

مشابه تحمل ریسک، سرمایه گذاران باید در هنگام ساختن یک سبد سرمایه گذاری، مدت زمان سرمایه گذاری دارایی های جایگزین پول نقد را در نظر بگیرند. به طور کلی، سرمایه گذاران باید با نزدیک شدن به تاریخ هدف خود به سمت تخصیص دارایی محافظه کارانه حرکت کنند تا از سود سبد تا آن نقطه محافظت کنند.

به عنوان مثال، یک سرمایه گذار محافظه کار ممکن است از پرتفویی با سهام با ارزش بازار بالا، صندوق های سرمایه گذاری، اوراق قرضه و معادل های نقدی استفاده کند.

برای نمونه، سرمایه گذاری را در نظر بگیرید که برای بازنشستگی پس انداز می کند و قصد دارد پنج سال دیگر نیروی کار را ترک کند. حتی اگر آن سرمایه گذار با سرمایه گذاری در سهام و اوراق بهادار پرریسک تر مشکلی نداشته باشد، ممکن است بخواهد بخش بزرگ تری از پرتفوی خود را به دارایی های محافظه کارانه تر مانند اوراق قرضه و پول نقد اختصاص دهد تا به محافظت از آنچه قبلاً پس‌انداز شده است، کمک کند. برعکس، فردی که تازه وارد نیروی کار می شود، ممکن است بخواهد کل سبد خود را در سهام سرمایه گذاری کند؛ زیرا ممکن است چندین دهه برای سرمایه گذاری در اختیار داشته باشد و بتواند برخی از نوسانات کوتاه مدت بازار را تحمل کند.

جمع بندی

در این مقاله با مفهوم پرتفوی یا سبد سرمایه گذاری آشنا شدیم و به طور خلاصه موارد زیر را بیان کردیم:

تخصیص دارایی و متنوع سازی در سرمایه گذاری به چه معناست؟

وقتی صحبت از پول می شود همیشه خطر وجود دارد. هرگونه سرمایه گذاری می تواند ضرر داشته باشد و نگه داشتن پول پیش خودمان نیز به دلیل تورم بسیار فرسایشی است. ریسک را نمی توان از بین برد اما می توان آن را به گونه ای تنظیم کرد تا با اهداف خاص سرمایه گذاری یک فرد مطابقت داشته باشد. تخصیص دارایی و متنوع سازی (Diversification) مفاهیمی هستند که در تعیین پارامترهای ریسک نقش اساسی دارند.

حتی اگر تازه وارد سرمایه گذاری شده باشید، احتمالا با اصول آنها آشنا هستید چرا که این اصول هزاران سال وجود داشته اند. این مقاله مروری بر چیستی و نحوه ارتباط آنها با استراتژی های مدرن مدیریت پول است.

تخصیص دارایی و متنوع سازی چیست؟

اصطلاحات تخصیص دارایی و متنوع سازی غالبا به صورت متقابل مورد استفاده قرار می گیرند. با این وجود آنها به جنبه های متفاوت مدیریت ریسک اشاره می کنند. تخصیص دارایی برای توصیف نوعی استراتژی مدیریت پول استفاده می شود که به تشریح چگونگی توزیع سرمایه بین طبقات دارایی در یک پورتفولیوی سرمایه گذاری می پردازد. از سوی دیگر متنوع سازی، تخصیص سرمایه را در آن دسته از دارایی ها توصیف کند.

هدف اصلی این استراتژی ها به حداکثر رساندن بازده مورد انتظار و در عین حال به حداقل رساندن ریسک بالقوه است. به طور معمول این استراتژی ها شامل تعیین زمان سرمایه گذاری سرمایه گذار، تحمل ریسک و گاهی در نظر گرفتن شرایط گسترده تر اقتصادی است.

به بیان ساده تر ایده اصلی استراتژی های تخصیص دارایی و متنوع سازی باعث می شود تا تمام تخم مرغ های شما در یک سبد قرار نگیرند. ترکیب انواع دارایی و دارایی هایی که با هم ارتباط ندارند موثرترین روش برای ایجاد یک پورتفولیوی متعادل است.

آنچه ترکیب این دو استراتژی با هم را قدرتمند می کند، این است که ریسک نه فقط بین طبقات دارایی مختلف، بلکه درون آن دسته از دارایی ها توزیع می شود. حتی برخی از کارشناسان امور مالی معتقدند که تعیین استراتژی تخصیص دارایی مهمتر از انتخاب سرمایه گذاری های فردی است.

تئوری پورتفولیوی مدرن

تئوری پورتفولیوی مدرن(MPT) چارچوبی است که این قوانین را از طریق یک مدل ریاضی فرموله می کند. این مدل اولین بار در مقاله ای توسط هری مارکوویچ(Harry Markowitz) در ۱۹۵۲ منتشر شد که بعد برای آن جایزه نوبل اقتصاد را به ارمغان آورد.

طبقه بندی دارایی های اصلی متفاوت حرکت می کنند. شرایط بازار که باعث می شود یک کلاس دارایی خاص عملکرد خوبی داشته باشد، ممکن است باعث شود طبقه دارایی دیگری عملکرد ضعیفی داشته باشد. فرض اصلی این است که اگر یک طبقه دارایی تحت تاثیر قرار گیرد، می توان ضرر را توسط یک دارایی دیگر که به خوبی عمل می کند، متعادل کرد.

MPT می گوید که با ترکیب دارایی از طبقات دارایی های غیر مرتبط، می توان نوسانات پورتفولیو ها را کاهش داد. این موضوع همچنین باید عملکرد تنظیم شده ریسک را افزایش دهد، به این معنی که یک پورتفولیو با همان ریسک بازده بهتری خواهد داشت. همچنین فرض می کند که اگر دو پورتفولیو بازده یکسان ارائه دهند، هر سرمایه گذار منطقی پرتفولیوی با ریسک کمتر را ترجیح می دهد.

به بیان ساده تر، MPT می گوید كه تركیب دارایی ها در پورتفولیویی که با هم ارتباط ندارند بسیار موثر است.

انواع طبقه دارایی و استراتژی های تخصیص دارایی

در چارچوب تخصیص دارایی معمول، طبقه های دارایی را می توان به روش زیر طبقه بندی کرد:

• دارایی های سنتی: سهام، اوراق قرضه و پول نقد.
• دارایی های جایگزین: املاک، کالاها، اوراق مشتقه، محصولات بیمه، دارایی شخصی و البتع دارایی های کریپتویی.

به طور کلی دو نوع استراتژی تخصیص دارایی وجود دارد که هر دو از فرضیات بیان شده در MPT استفاده می کنند: تخصصی دارایی استراتژیک و تخصیص دارایی تاکتیکال.

تخصیص دارایی استراتژیک یک رویکرد سنتی است که بیشتر برای یک سبک سرمایه گذاری غیر فعال مناسب است. پورتفولیوهای مبتنی بر این استراتژی تنها در صورت تغییر تخصیص های مورد نظر بر اساس تغییر در افق زمانی سرمایه گذار یا پروفایل ریسک، تعادل مجدد پیدا می کنند.

تخصیص دارایی تاکتیکال برای سبک های سرمایه گذاری فعال مناسب تر است. این استراتژی به سرمایه گذاران اجازه می دهد تا روی پورتفولیویی با دارایی هایی که بهتر از حرکت بازار عمل می کنند، تمرکز کنند. این استراتژی فرض می گیرد که اگر یک بخش از بازار بهتر عمل کند، ممکن است در یک دوره طولانی تر آن را ادامه دهد. از آنجا که به همان نسبت مبتنی بر اصولی است که در MPT بیان شده است، می تواند تا حدودی متنوع سازی را نیز فراهم کند.

شایان ذکر است که دارایی ها برای ایجاد متنوع سازی در جهت سودآوری، نباید کاملا نا همبسته یا به طور معکوس همبسته باشند. فقط مستلزم آن است که کاملا همبسته نباشند.

اعمال تخصیص دارایی و متنوع سازی در یک پورتفولیو

بگذارید این اصول را با یک پورتفولیوی نمونه نشان دهیم. یک استراتژی تخصیص دارایی تعیین می کند که پورتفولیو باید تخصیص دارایی زیر را بین طبقه های دارایی مختلف داشته باشد:

• ۴۰ درصد در سهام سرمایه گذاری شده است
• ۳۰ درصد در اوراق قرضه
• ۲۰ درصد در دارایی های دیجیتال
• ۱۰ درصد در پول نقد

یک استراتژی متنوع سازی می گوید که از بین ۲۰ درصد سرمایه گذاری در دارایی های دیجیتال:

• ۷۰ درصد باید به بیت کوین تخصیص داده شود.
• ۱۵ درصد به دارایی هایی با ارزش بازار زیاد.
• ۱۰ درصد به دارایی هایی با ارزش بازار متوسط.
• ۵ درصد به دارایی هایی با ارزش بازار کم.

هنگامی که تخصیص دارایی تثبیت شد، عملکرد پورتفولیو باید مرتبا رصد شده و مورد بررسی قرار گیرد. اگر تخصیص ها تغییر کند، ممکن است زمان لازم برای تعدیل مجدد باشد یعنی خرید و فروش دارایی ها برای تنظیم پورتفولیو به بخش های مورد نظر برگردد. این به طور کلی شامل فروش دارایی های با بهترین عملکرد و خرید آنهایی با عملکرد ضعیف است. البته انتخاب دارایی ها کاملا به استراتژی و اهداف فردی سرمایه گذاری بستگی دارد.

دارایی های کریپتویی میان پر ریسک ترین طبقه های دارایی قرار دارند. این پورتفولیو بسیار پر ریسک تلقی می شود؛ زیرا بخش قابل توجهی از آن به دارایی های کریپتویی اختصاص دارد. یک سرمایه گذار ریسک ناپذیرتر احتمالا بیشتر پورتفولیو را به اوراق بهادار اختصاص دهد زیرا یک طبقه دارایی با ریسک کمتر است.

متنوع سازی در پورتوفولیوی دارایی های کریپتویی

از آنجا که مبانی اصلی این روشها به صورت تئوری برای یک پورتفولیوی دارایی کریپتویی اعمال می شود، باید آنها را با احتیاط استفاده کنید. بازار ارز دیجیتال به حرکات قیمت بیت کوین ارتباط زیادی دارد. این موضوع باعث می شود که متنوع سازی، کاری غیرمنطقی باشد: چگونه می توان یک سبد دارایی های غیرمرتبط را از سبد دارایی های مرتبط ایجاد کرد؟

در بعضی مواقع ممکن است آلتکوین های خاص همبستگی کمی با بیت کوین نشان دهند و تریدرهای با دقت می توانند از این مزیت استفاده کنند. با این وجود این استتراتژی ها معمولاً به اندازه استراتژی های مشابه که در بازارهای سنتی کاربرد دارند، دوام ندارند.

می توان فرض کرد که به محض رشد بازار رویکردی منظم تر برای متنوع سازی در یک پورتفولیو عملی می شود. بدون شک بازار راه زیادی آن مرحله در پیش دارد.

مشکلات تخصیص دارایی

هرچند که بدون شک تکنیک قدرتمندی است اما بعضی از استراتژی های تخصیص دارایی ممکن است برای سرمایه گذاران و پورتفولیو ها خاص مناسب نباشد.

تدوین یک برنامه می تواند نسبتا ساده باشد؛ اما مهمترین کلید استراتژی تخصیص دارایی خوب، اجرای آن است. اگر سرمایه گذار نتواند تعصبات خود را کنار بگذارد، اثربخشی پورتفولیو کم می شود.

مشکل بالقوه دیگر ناشی از دشواری تخمین تحمل ریسک سرمایه گذار از قبل است. هنگامی که نتایج بعد از یک دوره معین شروع می شود، سرمایه گذار متوجه می شود که ریسک کمتری (یا حتی بیشتر) را می خواهند.

صحبت پایانی

تخصیص دارایی و متنوع سازی مفاهیم فاندامنتال مدیریت ریسک هستند که هزاران سال وجود داشته اند. آنها همچنین یکی از مفاهیم کلیدی تئوری استراتژی های مدیریت پورتفولیوی مدرن هستند.

هدف اصلی تدوین استراتژی تخصیص دارایی، به حداکثر رساندن بازده مورد انتظار و در عین حال به حداقل رساندن ریسک است. توزیع ریسک میان طبقه های دارایی بازدهی پورتفولیو را افزایش می دهد.

از آنجا که بازارها بسیار به بیت کوین مرتبط هستند، باید در اعمال استراتژی های تخصیص دارایی به پورتفولیوهای دارایی های کریپتویی با احتیاط عمل کرد.